علائم سرطان پوست، انواع و راه‌کارهای درمان قطعی آن

پوست بزرگترین عضو بدن است. شایع ترین سرطان در بین تمام سرطان ها، سرطان پوست است. برخی از انواع سرطان پوست سالانه در بیش از 3 میلیون نفر در ایالات متحده تشخیص داده می شود.

سرطان زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های نرمال تحت تغییر شکلی قرار می‌گیرند که طی آن به طور غیر طبیعی رشد کرده و بدون کنترل طبیعی تکثیر می‌شوند.با تکثیر سلول ها، توده ای به نام تومور را تشکیل می دهند. تومورهای پوستی اغلب به عنوان ضایعات پوستی شناخته می شوند.

گفته می شود که تومورها فقط در صورتی سرطانی هستند که از سلول های بدخیم تشکیل شده باشند. این بدان معنی است که آن ها به دلیل رشد کنترل نشده خود به بافت های مجاور تجاوز کرده و به آنها حمله می کنند. تومورها همچنین ممکن است از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به اندام های دوردست بروند.

انواع لایه‌های پوست 

پوست بزرگترین عضو بدن است. از بدن در برابر عفونت و آسیب محافظت می کند و به تنظیم دمای بدن کمک می کند. پوست همچنین آب و چربی را ذخیره می کند و ویتامین D تولید می کند.

پوست از 3 لایه اصلی تشکیل شده است:

1.  اپیدرم. لایه بیرونی پوست
2.  درم. لایه داخلی پوست
3. هیپودرم. لایه عمیق چربی

بیشتر بدانیم: آفتاب سوختگی و هر آنچه که در موردش باید بدانید

سرطان پوست چیست؟

سرطان پوست رشد غیرطبیعی سلول های پوستی غالباً در پوست هایی که در معرض تابش آفتاب قرار گرفته اند مشاهده می شود. با این وجود، این سرطان ممکن است در نواحی از پوست شما به وجود بیاید که به طور معمول در معرض آفتاب قرار نمی گیرند.

انواع سرطان پوست

5 نوع اصلی سرطان پوست وجود دارد:

1. کارسینوم سلول بازال

سلول های بازال سلول های گردی هستند که در اپیدرم تحتانی یافت می شوند. حدود 80 درصد سرطان های پوست از این نوع سلول ها ایجاد می شود. این سرطان ها به عنوان کارسینوم سلول بازال توصیف می شوند. کارسینوم سلول بازال اغلب در سر و گردن ایجاد می شود، اگرچه می توان آن را در هر نقطه از پوست یافت. این عارضه عمدتاً در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شود یا در افرادی که در کودکی تحت پرتودرمانی قرار گرفته اند ایجاد می شود. این نوع سرطان پوست معمولا به کندی رشد می کند و به ندرت به سایر قسمت های بدن سرایت می کند.

2.  سرطان سلول سنگفرشی

 بیشتر اپیدرم از سلول های مسطح و فلس مانند به نام سلول های سنگفرشی تشکیل شده است. حدود 20 درصد از سرطان‌های پوست از این سلول‌ها ایجاد می‌شوند و این سرطان‌ها کارسینوم سلول سنگفرشی نامیده می‌شوند. کارسینوم سلول سنگفرشی عمدتاً در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شود، بنابراین ممکن است در بسیاری از مناطق پوست تشخیص داده شود. همچنین می تواند روی پوست سوخته، آسیب دیده توسط مواد شیمیایی یا در معرض اشعه ایکس ایجاد شود. کارسینوم سلول سنگفرشی معمولاً روی لب ها دیده می شود. در محل اسکار طولانی مدت؛ و روی پوست خارج از دهان، مقعد و واژن زن. حدود 2 تا 5 درصد از سرطان سلول سنگفرشی به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.

3.  سرطان سلول مرکل

 سرطان سلول مرکل یک سرطان بسیار تهاجمی یا با رشد سریع و نادر است. در سلول های تولید کننده هورمون درست در زیر پوست و در فولیکول های مو شروع می شود. معمولا در ناحیه سر و گردن یافت می شود. سرطان سلول مرکل را می‌توان کارسینوم نورواندوکرین پوست نیز نامید. در مورد تومورهای نورواندوکرین بیشتر بدانید.

4.  ملانوما

سلول های پراکنده ای به نام ملانوسیت وجود دارد که در آن اپیدرم به درم می رسد. این سلول ها رنگدانه ملانین را تولید می کنند که به پوست رنگ می دهد. ملانوما در ملانوسیت ها شروع می شود و جدی ترین نوع سرطان پوست است. حدود 1 درصد از کل سرطان های پوست را تشکیل می دهد. برای اطلاعات بیشتر در مورد ملانوما، به بخش ملانوما در همین وب سایت مراجعه کنید.

5.  کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی 

گاهی با هم گروه بندی می شوند و کارسینوم کراتینوسیت نامیده می شوند. این به این دلیل است که آنها در نوعی از سلول های پوستی به نام کراتینوسیت شروع می شوند. در این راهنما، “سرطان پوست غیر ملانوما” به سرطان کراتینوسیت و سرطان سلول مرکل اشاره دارد تا آن ها را از ملانوما متمایز کند.

بیشتر بدانیم: اسکار کلوئیدی و شناخت بیشتر آن

دیگر انواع کمتر شناخته شده سرطان پوست عبارت اند از:

سارکوم کاپوسی

این بیماری، فرم نادری از سرطان پوست است که در رگ های خونی پوست گسترش یافته و منجر به ایجاد لکه هایی بنفش یا قرمز رنگ بر روی پوست یا غشاهای مخاطی می شود. سارکوم کاپوسی عمدتاً در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد مبتلا به ایدز، یا بیمارانی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند (مانند افرادی که پیوند عضو داشته اند) دیده می شود. دیگر افرادی که در خطر ابتلا به سارکوم کاپوسی هستند عبارت اند از مردان جوان ساکن آفریقا، افراد کهنسال ایتالیایی، و یا نژاد یهودیان اروپای شرقی.

کارسینوم سلول مرکل

کارسینوم سلول مرکل منجر به ایجاد برآمدگی هایی سفت و صیغلی روی پوست یا دقیقاً زیر پوست و در فولیکول های مو می شود. کارسینوم سلول مرکل اغلب در سر، گردن و تنه قابل مشاهده است.

کارسینوم غدد سباسه

این سرطان غیرمعمول و تهاجمی، در غدد چربی پوست به وجود می آید. کارسینوم غدد سباسه  که اغلب به صورت برجستگی هایی سفت و بدون درد ظاهر می شوند- می تواند در هر کجا به وجود بیاید، اما معمولاً در پلک ها مشاهده شده و اغلب با دیگر مشکلات پلکی اشتباه گرفته می شود.

لازم به ذکر است که: چند نوع نادر دیگر از سرطان پوست وجود دارد، از جمله لنفومای پوستی، سارکوم کاپوزی، تومورهای آدنکس پوست، و سارکوم که همه آن ها به عنوان سرطان های پوست غیر ملانوم طبقه بندی می شوند.

علائم و نشانه های سرطان پوست

سرطان پوست در درجه اول در مناطقی از پوست که در معرض تابش آفتاب قرار دارند (مانند پوست سر، صورت، لب ها، گوش ها، گردن، قفسة سینه، بازوها و دست ها و پاهای خانم ها) بروز پیدا می کند. با این وجود این سرطان ممکن است در مناطقی که به ندرت در معرض تابش نور خورشید قرار می گیرند نیز مشاهده شود- کف دست، زیر ناخن های دست یا پا و نیز ناحیه تناسلی.

تمامی افراد، از جمله افرادی با پوست های تیره رنگ، صرف نظر از رنگ پوستشان ممکن است به سرطان پوست مبتلا شوند. احتمال بروز ملانوما در مناطقی که به طور معمول در معرض آفتاب قرار نمی-گیرند (مانند کف دست و پا)، در افرادی با رنگ پوست تیره بیشتر است.

بیشتر بدانیم: عوارض لوازم آرایشی برای چشم و پوست

علائم و نشانه های کارسینومای سلول های قاعده ای

• کارسینومای سلول های قاعده ای معمولاً در نقاطی از بدن که بیشتر در معرض آفتاب قرار می گیرند (به عنوان مثال گردن یا صورت) مشاهده می شود.
• کارسینومای سلول های قاعده ای ممکن است به صورت برجستگی هایی مروارید شکل یا موم مانند باشد
• ضایعه ای صاف، قهوه ای یا گوشتی رنگ، یا مشابه زخم باشد
• زخمی همراه با خونریزی یا پوسته پوسته شده باشد که پس از بهبود، مجدداً ظاهر می شود

علائم و نشانه های کارسینومای سلول های سنگ فرشی

بیشتر اوقات، کارسینومای سلول های سنگفرشی، در نقاطی از بدن که بیشتر در معرض آفتاب قرار گرفته اند، مانند صورت، گوش ها و دست ها مشاهده می شود. احتمال بروز کارسینومای سلول های سنگفرشی در مناطقی که به طور معمول در معرض آفتاب قرار نمی گیرند (مانند کف دست و پا)، در افرادی با رنگ پوست تیره، بیشتر است.

کارسینومای سلول های سنگفرشی ممکن است به اشکال زیر مشاهده شود:

• برآمدگی سفت و قرمز رنگ
• ضایعه ای صاف با سطحی پوسته پوسته شده و کبره بسته

بیشتر بدانیم: بیماری ملانوما چیست؟

علائم و نشانه های ملانوما

ملانوما ممکن است در هر قسمتی از بدن، از جمله در خال سرطانی تشکیل شده یا روی پوست طبیعی گسترش یابد. ملانوما در مردان معمولاً روی صورت یا تنة و در خانم ها، معمولاً در قسمت های تحتانی پا بروز می یابد. ملانوما ممکن است در هر دو جنس مذکر و مونث، در نواحی ای که در معرض آفتاب قرار نمی گیرند نیز ظاهر شود.

• هر فردی با هر رنگ پوستی ممکن است به ملانوما مبتلا شود. ملانوما در پوست های تیره تر معمولاً در کف دست یا پا، و یا زیر ناخن ها به وجود می آید.
• وجود یک نقطه بزرگ قهوه ای رنگ، حاوی لکه های تیره تر
• تغییر رنگ یا اندازه خال و یا وجود خونریزی
• وجود یک ضایعه کوچک با مرزی نامنظم و بخش هایی به رنگ قرمز، صورتی، سفید، آبی یا کبود وجود ضایعه ای دردناک، همراه با خارش یا سوزش
• وجود ضایعات تیره رنگ در نوک انگشتان یا کف دست و پا، یا روی غشای مخاطی دهان، بینی، واژن یا مقعد

چه زمانی به متخصص پوست و مو مراجعه کنیم؟

در صورت مشاهده هرگونه تغییر نگران کننده بر روی پوست خود، با پزشک متخصص پوست و مو مشورت کنید. عامل تمامی تغییرات پوستی، سرطان نیست؛ پزشک شما جهت پی بردن به علت این تغییرات، آن ها را بررسی خواهد کرد.

اگر شرایط مراجعه به پزشک پوست و مو را ندارید می توانید از مشاوره با دکتر آنلاین پوست و مو در درمانکده کمک بگیرید و مشاوره تلفنی، متنی و تصویری دریافت کنید.

سلول های درگیر در سرطان پوست

سرطان پوست از خارجی ترین لایه پوست یعنی اپی درم شروع می شود. اپیدرم، لایه نازکی است که از سلول های پوستی محافظت می کند. همچنین این لایه به طور مداوم از سطح بدن شما کنده شده و به زمین می ریزد. در لایه اپی درم، سه نوع سلول اصلی وجود دارد:

• سلول های سنگفرشی که دقیقاً زیر سطح خارجی قرار دارند و به عنوان پوشش داخلی پوست عمل می کنند.
• سلول های قاعده ای که زیر لایه سلول های سنگفرشی قرار گرفته و سلول های جدید پوستی را تولید می کنند.
• ملانوسیت ها که ملانین تولید می کنند و در قسمت پایین تر اپیدرم قرار گرفته اند. ملانین، رنگدانه ای است که عامل رنگ طبیعی پوست است. در صورت قرار گرفتن در معرض آفتاب، ملانوسیت ها ملانین بیشتری تولید می کنند و به این نحو، از لایه های عمیق تر پوست در برابر تابش محافظ می کنند.
• محل شروع سرطان پوست، نوع سرطان و روش های درمانی قابل اجرا را مشخص می سازد.

بیشتر بدانیم: سرطان سلول بازال چیست؟ راه‌های ابتلا و روش‌های درمان بیماری

دلایل ایجاد سرطان پوست

سرطان پوست در اثر بروز خطا (جهش) در DNA سلول های پوستی رخ می دهد و به این ترتیب باعث رشد کنترل نشدة سلول ها و ایجاد توده ای از سلول های سرطانی می شود.

اشعه ماورای بنفش و دلایل احتمالی دیگر

اشعه ماورای بنفش (UV) که در پرتوهای نور خورشید و نیز چراغ های مورد استفاده در تخت های برنزه وجود دارد، بیشترین آسیب را به DNA سلول های پوست وارد می سازد. با این حال این موضوع قادر به توجیه پیدایش سرطان در نقاطی که معمولاً در معرض تابش خورشید قرار نمی گیرند، نیست. این امر نشان می دهد که عوامل دیگری نظیر قرار گرفتن در معرض مواد سمی یا شرایطی که منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن می شوند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.

عوامل افزایش دهنده خطر ابتلای به سرطان پوست 

عوامل دیگری وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:

 پوست روشن

 هر کسی، صرف نظر رنگ پوستی که دارد، ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود. با این حال با توجه به نقش حفاظتی رنگدانه (ملانین) در برابر اشعه UV، در صورت کمتر بودن میزان ملانین، امکان آسیب دیدن پوست بیشتر است. افرادی با موهای بلوند یا قرمز و چشم هایی روشن که پوستشان به آسانی آفتاب سوخته گشته و لکه دار می شود، در مقایسه با افرادی با پوست تیره، با احتمال بیشتری به سرطان پوست مبتلا می شوند.

 سابقه آفتاب سوختگی

داشتن سابقه تاول در اثر آفتاب سوختگی در دوران کودکی یا نوجوانی، احتمال ابتلای شخص به سرطان پوست در بزرگسالی را افزایش می دهد. آفتاب سوختگی در دوران بزرگسالی نیز یکی از ریسک فاکتورهای سرطان پوست است.

زیاد قرارگرفتن در معرض آفتاب

قرار گرفتن طولانی مدت در زیر آفتاب، بخصوص بدون ضدآفتاب و لباس محافظ، ممکن است منجر به ایجاد سرطان پوست شود. برنزه کردن پوست از طریق تخت ها و لامپ های برنزه کننده نیز ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. برنزه شدن، پاسخ پوست آسیب دیده شما در برابر مقادیر بالای اشعه UV است.

 زندگی در مناطق مرتفع یا آفتابی

افرادی که در آب و هوای گرم و آفتابی زندگی می کنند، در مقایسه با افرادی که در مکان های خنک تری زندگی می کنند، بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند. در صورت زندگی در ارتفاعات نیز به دلیل قوی تر بودن توان پرتوهای خورشید، در معرض اشعه بیشتری قرار می گیرید.

 خال های غیر طبیعی

در صورت داشتن خال های غیر طبیعی دیسپلاستیک، یا داشتن تعداد زیادی خال، در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستید. خال های دیسپلاستیک- که ظاهری غیرمعمول داشته و غالباً بزرگتر از خال های نرمال هستند- در مقایسه با خال های دیگر، به احتمال بیشتری سرطانی خواهند شد. اگر در گذشته خال های غیرطبیعی داشته اید، جهت کسب اطلاع از تغییر اتشان، به طور منظم آن ها را بررسی کنید.

 ضایعات پوستی پیش سرطانی

داشتن ضایعات پوستی کراتوز اکتینیک، خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. این ضایعات پوستی پیش سرطانی، معمولاً به شکل لکه هایی سفت و پوسته-پوسته مشاهده می شوند و رنگ آن ها از قهوه ای تا صورتی تیره متغیر است. این ضایعات، عمدتاً در صورت و دست های افرادی مشاهده می شود که پوست روشنی داشته و این پوست، در اثر تابش آفتاب آسیب دیده است.

سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پوست

 اگر والدین یا یکی از خواهرها یا برادرهایتان مبتلا به سرطان پوست بوده باشد، احتمال ابتلای شما به این بیماری بالاست.

سابقه ابتلا به سرطان پوست

اگر در گذشته به سرطان پوست مبتلا بوده اید، احتمال آن وجود دارد که مجدداً به آن مبتلا شوید.

سیستم ایمنی ضعیف

 افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، نظیر افراد مبتلا به ایدز/HIV و نیز افرادی که برای دریافت عضو پیوندی، از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند، با احتمال بیشتری به سرطان پوست مبتلا خواهند شد.

قرارگرفتن در معرض تشعشعات

 افرادی که جهت درمان بیماری های پوستی نظیر اگزما و آکنه، تحت پرتودرمانی قرار گرفته اند، با احتمال بیشتری به سرطان پوست، خصوصاً کارسینوم سلول های قاعده ای مبتلا خواهند شد.

قرار گرفتن در معرض بعضی مواد مخصوص:

 تماس با برخی مواد خاص مانند آرسنیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

راهکار های درمان سرطان پوست

اگر سرطان پوست در شما تشخیص داده شد، مراقبت های پزشکی اولیه حیاتی است. درمان‌ها می‌توانند سرطان را درمان کرده و از گسترش آن جلوگیری کنند.

شما می توانید با انجام درمان های سرطان پوست احساس اطمینان کنید. متخصصان سرطان پوست باید دارای گواهینامه هیئت مدیره و دوره آموزشی باشند. مراقبت شما با آموزش و آموزش پیشرفته آن ها در مورد جدیدترین درمان های سرطان پوست است.

پزشک گزینه های درمانی را با شما بررسی خواهد کرد. بسته به نوع و شدت سرطان پوست، ممکن است یک یا چند مورد از این درمان ها را انجام دهید:

جراحی جهت درمان سرطان پوست

متخصصان سرطان پوست ما یک روش جراحی اصلاح شده (جراحی آهسته) را برای درمان ملانوما انجام می دهند. همه متخصصان پوست آموزش و تجربه لازم برای انجام این روش پیشرفته تر را ندارند. علاوه بر ملانوما، ما همچنین از موهس آهسته برای درمان سایر اشکال نادر یا پیشرفته سرطان پوست استفاده می کنیم.

پزشک شما همان مراحل جراحی را انجام می‌دهد، به جز اینکه نمونه‌های بافتی برای پردازش سریع به خدمات آسیب‌شناسی پوست در محل ارسال می‌شوند. در آنجا، کارشناسان آزمایشگاهی بسیار ماهر ما از لکه های خاصی برای شناسایی سلول های ملانوما استفاده می کنند. نتایج ممکن است یک یا دو روز طول بکشد. جراحی آهسته موهس می تواند طی چند روز انجام شود.

نحوه جراحی سرطان های پوستی

این روش طی یک نوبت با بی حسی موضعی انجام می شود که باعث بی حس شدن ناحیه درمان می شود. در مرکز پزشکی یا بیمارستان مراقبت های ایمن دریافت خواهید کرد و همان روز به خانه می روید.

در طول عمل:

1. یک عامل بی حس کننده را به ناحیه درمان تزریق می کند.
2. از چاقوی جراحی برای برداشتن تومور سرطانی به همراه یک لایه نازک و کمی بزرگتر از بافت استفاده می کند.
3. به طور موقت محل جراحی را بانداژ می کند.
4. بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا سلول های سرطانی را بررسی کند.
5. در صورت وجود سرطان، بافت بیشتری را برمی دارد و بررسی می کند.
6. این مراحل – محدود کردن برداشتن بافت به مناطقی که سلول‌های سرطانی دارند – تا زمانی که هیچ نشانه‌ای از سرطان وجود نداشته باشد، تکرار می‌کند.
7. در صورت نیاز زخم را با بخیه می بندد.

بیشتر بدانیم: سرطان سلول سنگفرشی (SCC) و هر آنچه که در مورد آن باید بدانید

کورتاژ و الکترودیکاسیون

کورتاژ شامل خراش دادن بافت سرطانی با ابزاری به نام کورت است. سپس پزشک شما از یک سوزن الکتریکی یا الکترود برای گرم کردن و از بین بردن سلول های سرطانی طولانی مدت استفاده می کند.

در صورت ابتلا به سرطان سلول بازال یا سلول سنگفرشی سطحی (فقط در لایه بالایی پوست) ممکن است پزشک شما این روش را توصیه کند. این یک روش سریع است که معمولاً منجر به خرابی نمی شود.

برداشتن زائده پوستی

یک روش اکسیزیون شامل برداشتن پوست و بافت با جراحی است. پس از برداشتن پوست، زخم اغلب با بخیه بسته می شود. اکسیزیون هم برای ضایعات خوش خیم (غیر سرطانی) و هم برای سرطان های پوستی که خارج از صورت هستند قابل انجام است.

در طول یک عمل اکسیزیون:

1. یک عامل بی حس کننده را به محل جراحی تزریق می کند.
2. از چاقوی جراحی برای برداشتن پوست و بافت استفاده می کند.
3. بافت را به درماتوپاتولوژی می فرستد تا تأیید شود که آیا ضایعه سرطانی است یا خوش خیم و/یا اطمینان حاصل شود که ضایعه کاملاً برداشته شده است (نتایج ممکن است تا دو هفته طول بکشد)
4. زخم را با بخیه می بندد.

شیمی درمانی موضعی

کرم‌های شیمی‌درمانی موضعی، سرطان‌های سلول‌های بازال سطحی و سلول‌های سنگفرشی پوست را درمان می‌کنند. سطحی به این معنی است که سرطان به لایه بالایی پوست محدود می شود.

شما دارو را طبق دستور، معمولاً یک یا دو بار در روز به مدت چند هفته روی ناحیه آسیب دیده اعمال می کنید. داروهای شیمی درمانی موضعی شامل فلوئورواوراسیل و ایمیکیمود است.

لایه برداری پوست با لیزر

برداشتن جراحی اصلی ترین روش درمانی برای سرطان سلول بازال است. افرادی که نمی توانند تحت عمل جراحی قرار گیرند ممکن است با پرتودرمانی خارجی درمان شوند. پرتودرمانی استفاده از پرتو کوچکی از اشعه است که ضایعه پوستی را هدف قرار می دهد. اشعه سلول های غیر طبیعی را می کشد و ضایعه را از بین می برد. پرتودرمانی می تواند باعث تحریک یا سوزش پوست طبیعی اطراف شود. همچنین می تواند باعث خستگی شود. این عوارض موقتی هستند. علاوه بر این، اخیراً یک کرم موضعی برای درمان برخی از سرطان‌های پوست غیر ملانومایی کم خطر تایید شده است.

در موارد پیشرفته، ممکن است از درمان های ایمنی، واکسن ها یا شیمی درمانی استفاده شود. این درمان ها معمولاً به عنوان آزمایشات بالینی ارائه می شوند. کارآزمایی‌های بالینی، مطالعاتی بر روی درمان‌های جدید هستند تا ببینند آیا می‌توان آن‌ها را تحمل کرد و نسبت به درمان‌های موجود بهتر عمل کرد.

پیشگیری از سرطان پوست

شاید شعاری کلیشه ای به حساب بیاید اما هر چه بدان بنگریم از اهمیت موضوع آن کم نمی کند پس باید همیشه نکات مراقبتی و پیشگیرانه را در دستور کار سبک زندگی خود قرار دهیم تا درگیر چنین بیماری های خطرناکی نشویم این گونه می توانیم به خوبی از سلامتی خو محافظت کنیم.

بیشتر انواع سرطان های پوست قابل پیشگیری هستند. جهت مراقبت از خود، به نکات زیر توجه نمایید:

خودداری از قرار گرفتن در معرض نور خورشید

در بیشتر نقاط آمریکای شمالی، در ساعات 10 صبح الی 4 بعد از ظهر، تابش خورشید در قوی ترین حالت خود است. حتی در فصل زمستان و در صورت ابری بودن هوا نیز ساعات دیگری را جهت خروج از منزل انتخاب کنید. شما همواره در حال جذب اشعه UV هستید و ابرها تنها به میزان اندکی مانع از رسیدن اشعه های آسیب رسان می شوند. اجتناب از قرار گرفتن در معرض تابش خورشید در این ساعات روز، مانع از آفتاب سوختگی و برنزه شدن و در نتیجه آسیب های پوستی منتهی به سرطان پوست می شود. قرار گرفتن در معرض آفتاب، در طولانی مدت ممکن است باعث سرطان پوست شود.

استفاده از ضد آفتاب

کرم های ضدآفتاب، از شما در برابر تمامی اشعه های مضر (به خصوص اشعه ای که منجر به ملانوما می شود) محافظت نمی کنند؛ اما نقش مهمی در محافظت کلی پوست ایفا می کنند. حتی در روزهای ابری نیز از ضدآفتاب هایی با SPF حداقل 30 استفاده کنید. ضدآفتاب را سخاوتمندانه به پوست خود بمالید و در شرایط عادی، هر دو ساعت، و در صورت شنا و یا تعریق شدید، زودتر از موعد گفته شده آن را تمدید کنید. مقدار زیادی کرم ضد آفتاب را برداشته و از آن روی تمام قسمت های در معرض تابش خورشید، از جمله لب ها، نوک گوش ها، و قسمت پشتی دست ها و گردنتان استفاده کنید.

استفاده از لباس های محافظ در برابر اشعه uv

 ضدآفتاب به طور کامل از شما در برابر اشعه UV محافظت نمی-کند. به همین جهت بازو ها و پاهای خود را با لباس هایی که بافت محکمی داشته و تیره رنگ اند، بپوشانید. همچنین از کلاهی با لبة پهن استفاده کنید؛ چنین کلاهی در مقایسه با کلاه بیس بال یا نقاب، قابلیت محافظت بیشتری دارد. همچنین برخی از شرکت ها، لباس های محافظتی را برای فروش عرضه می کنند. متخصص پوست شما می تواند مارک مناسبی را به شما معرفی کند.

استفاده از عینک آفتابی مناسب

به دنبال عینک هایی باشید که هر دو نوع اشعه ماورای بنفش- اشعه UVA و UVB- را مسدود می کنند.

برنزه نکنید

 لامپ های مورد استفاده در این تخت ها، از خود اشعه UV ساطع کرده و ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهند.

توجه به داروهای مصرفی

بعضی از داروهای بدون نسخه و یا داروهای معمولی مانند آنتی بیوتیک ها، می توانند پوست شما را نسبت به تابش نور خورشید حساس تر کنند. از پزشک یا داروساز مربوطه در مورد عوارض جانبی داروهای تجویز شده سوال کنید. اگر داروهای مصرفی منجر به افزایش حساسیت پوست در مقابل آفتاب می شوند، حتماً موارد احتیاط را جهت دور ماندن از آفتاب و محافظت از پوست خود رعایت کنید. همواره پوست خود را بررسی کرده و تغییرات آن را به اطلاع پزشک پوست و مو برسانید: 

اگر علامتی غیر طبیعی مشاهده کردید به پزشک اطلاع دهید

پوست خود را جهت پی بردن به رشد پوست جدید و یا تغییرات خال ها، لکه های پوستی، برآمدگی ها و علامت های مادرزادی، با دقت بررسی کنید. به کمک آینه، صورت، گردن، گوش ها و پوست سر خود را چک کنید. قفسة سینه، تنه، سطح فوقانی و تحتانی بازوها و نیز دستان خود را معاینه کنید. جلو و عقب ساق و ران خود و همچنین بخش های مختلف پای خود، از جمله کف پا و فاصله بین انگشتان آن را با دقت نگاه کنید. همچنین ناحیه تناسلی و نیز شکاف میان باسن خود را بررسی نمائید.

در پایان

بسیاری از افراد مبتلا به این نوع بیماری در مطب متخصص پوست درمان می شوند. در مبتلایانی که دچار عود مجدد آن می شوند نیز بعد از گذشت 3 سال از درمان این اتفاق می افتد. بنابراین طبق توصیه پزشک پوست خود را پیگیری کنید. اگر به علامت خاصی مشکوک هستید فوراً به بهترین متخصص پوست یا پزشک معالج خود مراجعه کنید.

اگر ملانوم بدخیم عمیق‌تر یا پیشرفته‌تری دارید، انکولوژیست ممکن است بخواهد هر چند ماه یکبار شما را ببیند. این ویزیت ها ممکن است شامل معاینات کل پوست بدن، بررسی غدد لنفاوی منطقه ای و عکسبرداری دوره ای از قفسه سینه باشد. با گذشت زمان، فواصل بین قرار ملاقات های بعدی افزایش می یابد. در نهایت این بررسی ها ممکن است تنها یک بار در سال انجام شود.