اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) چیست؟

اختلال اضطراب یا استرس پس از سانحه یا PTSD یک اختلال روانی است که در پی تجربه یا مشاهده ی یک اتفاق وحشتناک اتفاق میافتد. فلش بک، کابوس و اضطراب شدید و فکر نا خواسته به رخداد از علائم این اختلال است. برای درمان اضطراب اینجا کلیک کنید.

کنار آمدن برای اکثر کسانی که دچار سانحه می شوند دشوار است اما به مرور زمان و با مراقبت از خود معمولا حالشان بهتر میشود. اگر علائم بد تر شود، تا چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد و در عملکرد روزمره اختلال ایجاد کند، ممکن است مبتلا به PTSD شده باشید.

استفاده از روش های موثر درمان بعد از مشاهده ی علائم PTSD برای کاهش علائم و بهبود عملکرد حیاتی است. همچنین توصیه می کنیم که تست اضطراب رایگان درمانکده را امتحان کنید.

علائم PTSD

ممکن است علائم اختلال اضطراب بعد از سانحه ظرف یک ماه بعد از رویداد شروع شود اما گاهی تا چند سال بعد از رخداد فرد هیچ علامتی ندارد. این علائم باعث بروز مشکلات جدی در شرایط اجتماعی یا محیط کار و روابط میشود. همچنین در توانایی فرد برای انجام وظایف روزمره اختلال ایجاد میکند.
درمجموع، علائم PTSD ذیل چهار گروه دسته بندی میشود: خاطرات آزار دهنده، اجتناب، تغییرات منفی در تفکر و روحیه و تغییر در واکنش های فیزیکی و عاطفی. این علائم به مرور زمان تغییر میکند و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

بیشتر بدانیم: علت بروز اختلال فوبیای خاص چیست؟

1. یادآوری مکرر و مزاحم آن رویداد

یادآوری های مکرر این حوادث ناگوار باعث می شود که فرد احساس کند آن اتفاق در همین زمان در حال روی دادن است.

2. اجتناب از یادآوری ضربه عاطفی

یادآوری خاطرات نا خوشایند باعث کناره گیری از جمع و مکان هایی می شود که منجر به آن حادثه شده ‌اند و فرد سعی می کند خود را با کار های دیگری مشغول سازد به طوری که این اجتناب منجر به شروع کناره ‌گیری و انزوا و شروع علائم افسردگی می گردد.

3. افکار و احساسات منفی

ترس، عصبانیت، احساس گناه، نا امیدی در مورد آینده، واکنش های احساسی استرس پس از سانحه هستند.

4. علائم “واکنش گر”

پرخاشگری، اختلال در خواب، عدم تمرکز، انجام رفتار های خطرناک مثل نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر و رانندگی با سرعت بالا از علائم شایع استرس پس از سانحه هستند.

البته همه این علائم در یک فرد دیده نمی شوند و شدت آن نیز در همه به یک اندازه نیست. مدت زمانی که این علائم در یک فرد دیده می شود معیار تشخیص این بیماری است در صورتی که در طول سه ماه این افکار از ذهن افراد به تدریج بیرون بروند خیلی نگران کننده نیستند اما اگر بیش از شش ماه این افکار همچنان فرد را در خواب و بیداری و یا هنگام فعالیت های روزمره زندگی خود درگیر کند در آن صورت شخص نیاز به ارائه خدمات بالینی و درمانی دارد.

بیشتر بدانیم: تفاوت استرس و اضطراب؛ علل، نشانه‌ها و راه‌های مقابله با آن

خاطرات آزار دهنده

علائم خاطرات آزار دهنده عبارت است از:

• تکرار خاطرات پریشان کننده از رویداد به صورت غیر ارادی
• تداعی رویداد به طوری که انگار دوباره درحال وقوع است (فلشبک)
• خواب یا کابوس های آزار دهنده درمورد رویداد
• پریشانی شدید عاطفی یا واکنش فیزیکی نسبت به چیزی که شما را به یاد سانحه می اندازد
  اجتناب

علائم اجتناب شامل موارد زیر است:

• تلاش برای اجتناب از صحبت یا فکر درمورد سانحه
• اجتناب از مکان، افراد یا فعالیت هایی که شما را یاد سانحه می اندازد
• تغییرات منفی در تفکر و روحیه
• افکار منفی درمورد خود، دیگران یا دنیا
• احساس نا امیدی به آینده
• اختلال در حافظه، مثلا فرد جنبه های مهم سانحه را به خاطر نمی آورد
• مشکل در حفظ روابط صمیمانه
• احساس دور شدن از خانواده و دوستان
• بی میلی به فعالیت هایی که فرد قبلا از آن لذت میبرد
• به سختی می تواند احساسات مثبت را تجربه کند
• بی تفاوتی و بی حسی عاطفی

بیشتر بدانید: انواع اضطراب کدامند؟

تغییر در واکنش های فیزیکی و عاطفی

علائم این وضعیت (که علائم برانگیختگی هم نامیده می شود) عبارتند از:

• به سادگی میترسد و مبهوت می شود
• همیشه منتظر وقوع یک حادثه ی خطرناک است
• رفتار مخرب، مانند مصرف زیاد الکل یا رانندگی با سرعت بالا
• اختلال در خواب
• اختلال در تمرکز
• کج خلقی، فوران خشم یا رفتار خشونت آمیز
• حساس گناه یا شرمساری

علائم و نشانه های این وضعیت در کودکان شش ساله یا کوچکتر شامل موارد زیر است:

• سانحه یا جنبه های آسیب زای آن را در بازی های خود دوباره اجرا می کند
• کابوس هایی که ممکن است جنبه هایی از سانحه را در خود داشته باشد یا نداشته باشد

شدت علائم

ممکن است شدت علائم PTSD به مرور زمان تغییر کند. شاید زمانی که مضطرب می شوید یا با مواردی روبه رو می شوید که یادآور اتفاقی است که برایتان افتاده، علائم بیشتری تجربه کنید. مثلا، شاید با شنیدن صدای انفجار اگزوز، تجربه ی جنگ برای فرد تداعی شود یا شاید گزارشی درمورد خبر تجاوز جنسی بشنود و خاطرات تجاوز هجوم آورد.

کی نزد روانپزشک برویم؟

اگر بیش از یک ماه می شود که افکار و احساستان نسبت به یک سانحه شما را پریشان میکند، اگر این افکار شدید است یا نمیتوانید کنترل زندگی خود را به دست بگیرید، با پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنید. هرچه زود تر به دنبال درمان بروید، از شدید شدن علائم PTSD جلوگیری میکنید.

بیشتر بدانید: اضطراب جدایی چیست؟

اگر به خودکشی فکر می کنید

اگر شما یا کسی که می شناسید به فکر خودکشی است، از طریق یک یا چند مورد زیر فورا درخواست کمک کنید:

• نزد دوست یا عزیز بروید و از او کمک بخواهید
• برای ملاقات با روانپزشک یا روانشناس نوبت بگیرید.

چه زمان باید درخواست کمک فوری کرد؟

اگر کسی را می شناسید که در معرض خطر اقدام به خودکشی قرار دارد یا دست به خودکشی زده، حتما یک نفر همراه فرد بماند تا از امنیت او مطمئن شود.

مشاهده بیشتر : پزشک روان پزشک خوب

علل PTSD

اگر سانحه ای مرگبار یا تهدید آمیز، آسیب جدی یا تجاوز جنسی برایتان اتفاق افتاده باشد، آن را مشاهده کرده باشید یا خبرش به شما برسد، ممکن است دچار اختلال اضطراب پس از سانحه شوید.

پزشکان مطمئن نیستند چرا بعضی از افراد دچار این اختلال می شوند. احتمالا PTSD مانند اکثر اختلالات روانی معلول ترکیبی از موارد زیر است:

• تجارب اضطراب آور، شامل میزان و شدت سوانحی که در زندگی تجربه کردید
• به ارث بردن خطر ابتلا به اختلال روانی، مانند سابقه ی خانوادگی اضطراب و افسردگی
• خصوصیات انتسابی شخصیت که اغلب سرشت نامیده می شود
• نحوه ی تنظیم مواد شیمیایی و هورمون هایی که بدن در واکنش به استرس ترشح می کند توسط مغز

عوامل پرخطر استرس پس از حادثه

افراد در تمام سنین دچار اختلال اضطراب پس از سانحه می شوند. با این حال، برخی عوامل احتمال بروز PTSD را بالا میبرد:

• تجربه ی آسیب روحی بلندمدت و شدید
• قبلا تجربه ی آسیب روحی را داشته باشید، مثلا خشونت و تجاوز در کودکی
• اشتغال به کاری که خطر قرار گرفتن در معرض سانحه را بالا میبرد، مانند پرسنل ارتش و نیروی امداد
• ابتلا به سایر اختلالات روانی، مثل اضطراب و افسردگی
• اختلال سوء مصرف مواد، مانند مصرف بیش از اندازه ی الکل و مواد
• برخوردار نبودن از حمایت خانواده و دوستان
• سابقه ی اختلال روانی در بستگان نزدیک، مثل اضطراب و افسردگی

 

انواع رویداد های آسیب زا

در ادامه چند مورد از رایج ترین رویداد هایی که منجر به بروز PTSD میشود آمده است:

• قرار گرفتن در معرض جنگ
• خشونت فیزیکی در کودکی
• خشونت جنسی
• اهانت فیزیکی
• تهدید شدن با اسلحه
• تصادف

رویداد های دیگری نظیر آتش سوزی، بلایای طبیعی، خفتگیری، سرقت، سقوط هواپیما، شکنجه، آدمربایی، تشخیص بیماری مرگبار، حمله ی تروریستی و سایر بلایا و رویداد های خطرناک هم میتواند باعث بروز PTSD شود.

عوارض PTSD

اختلال اضطراب پس از سانحه می تواند تمام جنبه های زندگی- اعم از شغل، روابط، سلامتی و لذت بردن از فعالیت های روزمره- را مختل سازد.
ابتلا به PTSD خطر بروز سایر اختلالات روانی را هم بالا میبرد. مثلا:

• افسردگی و اضطراب
• سوء مصرف مواد و الکل
• اختلال خوردن
• فکر و اقدام به خودکشی

پیشگیری از PTSD

افراد بعد از نجات پیدا کردن از سانحه ابتدا علائم شبیه به PTSD از خود نشان می دهند- مثلا نمی توانند به اتفاقی که افتاده فکر نکنند. ترس، اضطراب، خشم، افسردگی و احساس گناه همگی جزو واکنش های طبیعی به سانحه است. با این حال، اکثر کسانی که در معرض سانحه قرار داشتند به صورت بلندمدت دچار اختلال اضطراب پس از سانحه نمی شوند.

دریافت کمک و حمایت مقطعی مانع از بد تر شدن واکنش اضطرابی عادی و بروز PTSD میشود. این یعنی باید از اعضای خانواده و دوستانی که حاضرند به شما گوش دهند و شما را آرام کنند کمک بگیرید. شاید هم لازم باشد از کارشناس روانپزشکی یا کارشناس روانشناسی درخواست کمک کنید تا یک دوره ی کوتاه تراپی داشته باشید. رفتن سراغ جوامع مذهبی برای بعضی از افراد مفید واقع میشود.

حمایت و کمک دیگران مانع از این میشود که شما به سراغ سایر روش های کنار آمدن با شرایط، مانند الکل و مواد مخدر، بروید.

تشخیص PTSD

احتمالا پزشک برای تشخیص اختلال اضطراب پس از سانحه از موارد زیر کمک میگیرد:

• معاینه ی فیزیکی انجام میدهد تا علائم فیزیکی را که میتواند علت علائمتان باشد تشخیص دهد
• معاینه ی روانشناختی که شامل صحبت درمورد علائم و رخداد هایی که منجر به بروز آنها شده میشود
• استفاده از معیار های راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است

برای تشخیص PTSD لازم است فرد در معرض رویدادی قرار گرفته باشد که خطر مرگ یا آسیب جدی را به همراه داشته و خشونت آمیز بوده است. قرار گرفتن در معرض این رویداد ها میتواند به یک یا چند صورت زیر باشد:

• تجربه ی مستقیم رویداد
• مشاهده ی وقوع سانحه برای دیگران به صورت حضوری
• شنیدن خبر تجربه ی سانحه توسط یکی از نزدیکان شما
• مرتب در معرض جزئیات تصویری سانحه قرار دارید (مثلا، جزو نیروی امداد هستید)

اگر مشکلات تا یک ماه بعد از قرار گرفتن در معرض سانحه ادامه دارد و در توانایی شما برای تعاملات اجتماعی و در محیط کار اختلال ایجاد میکند و روی روابطتان تاثیر منفی گذاشته، دچار PTSD شده اید.

درمان PTSD

درمان PTSD به شما کمک میکند دوباره کنترل زندگی خود را به دست بگیرید. اولین روش، رواندرمانی است اما میتوانید از دارو هم استفاده کنید. ترکیب این دو روش به طرق زیر به بهبود علائم کمک میکند:

• یاد دادن مهارت های رفع علائم
• کمک به شما تا فکر بهتری نسبت به خود، اطرافیان و دنیا داشته باشید
• یاد گرفتن کنار آمدن با شرایط درصورت عود علائم
• درمان مشکلات دیگر مربوط به تجربه ی آسیب زا، مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف الکل و مواد مخدر

به هیچ وجه نباید بار این اختلال را به تنهایی به دوش بکشید.

روان درمانی

برای درمان PTSD در بزرگسالان و کودکان از چند روش روان درمانی (صحبت درمانی) استفاده میشود. از جمله انواع روان درمانی که در PTSD مورد استفاده قرار میگیرد میتوان به موارد زیر اشاره کرد

درمان شناختی

این درمان به شما کمک میکند متوجه تفکری (الگوی شناختی) شوید که شما را در سانحه نگه داشته است- مثلا، باور های منفی درمورد خود و خطر بروز مجدد سانحه. اغلب در PTSD از درمان شناختی در کنار درمان از راه مواجهه استفاده میشود.

درمان از راه مواجهه

این درمان رفتاری به شما کمک میکند به روش مطمئن و ایمن با شرایط و خاطراتی که برایتان وحشتناک است روبه رو شوید تا بطور موثر با آن کنار بیایید. این روش بخصوص درمورد کابوس و فلشبک موثر واقع میشود. در یک رویکرد از برنامه های واقعیت مجازی استفاده میشود که به شما اجازه میدهد دوباره وارد فضایی شوید که سانحه را در آن تجربه کرده بودید.

حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR):

در این روش درمان از راه مواجهه با مجموعه ای از حرکات چشم ترکیب میشود تا به پردازش خاطرات عذاب آور کمک شود و واکنشتان نسبت به آن تغییر کند.

تراپیست به شما کمک میکند مهارت های کنترل استرس را به دست آورید تا بهتر شرایط استرس آور را مدیریت کنید و با استرس در زندگی کنار بیایید.
تمام این رویکرد ها در به دست آوردن کنترل روی ترس پایدار بعد از سانحه موثر است. شما همراه با متخصص سلامت روان میتوانید درمورد بهترین روش های درمان و ترکیب آنها با یکدیگر صحبت کنید.

میتوانید تراپی فردی، گروهی یا هردو را امتحان کنید. در گروه درمانی با افراد دیگری که تجربه ی شبیه به شما داشته اند ارتباط برقرار میکنید.

بیشتر بدانید: اضطراب موقعیتی چیست؟

دارو

انواع دارو هایی که به بهبود علائم PTSD کمک میکند عبارت است از:

ضد افسردگی

این دارو ها به علائم افسردگی و اضطراب کمک میکند. همچنین در رفع اختلالات خواب و تمرکز موثر است. دارو های بازدارنده ی جذب مجدد سروتونین، سرتالین و پاروکستین، برای درمان PTSD به تایید موسسه ی غذا و دارو رسیده است.

داروی ضد اضطراب

این دارو ها به تسکین اضطراب و مشکلات مربوط به آن کمک میکند. میتوان از برخی دارو های ضد اضطراب سوء استفاده کرد به همین دلیل فقط به مدت کوتاه مورد مصرف قرار میگیرد.

پرازوسین

درحالیکه چند تحقیق نشان داده پرازوسین میتواند باعث کاهش یا سرکوب کابوس در افراد مبتلا به PTSD شود، از تحقیقات اخیر برمی آید که تاثیر این دارو بهتر از مسکن نیست. البته تفاوت شرکت کنندگان تحقیق اخیر با موارد قبل بگونه ای بود که میتوان گفت نتیجه را تحت الشعاع قرار داده است. کسانی که میخواهند پرازوسین مصرف کنند باید با پزشک صحبت کنند تا مشخص شود وضعیتشان طوری هست که بتوانند این دارو را بخورند یا خیر.
شما به کمک پزشک میتوانید بهترین دارو، با کمترین عوارض را برای علائم و وضعیت خود پیدا کنید. ممکن است ظرف یک هفته روحیه و علائمتان بهبود یابد.

هرگونه عوارض و مشکل دارو را با پزشک درمیان بگذارید. شاید لازم باشد بیشتر از یک دارو یا ترکیبی از چند دارو را مصرف کنید یا بهتر است پزشک دوز یا برنامه ی مصرف دارو را تغییر دهد تا مناسب ترین دارو برای شما مشخص شود.

کنار آمدن و حمایت

اگر استرس و مشکلات دیگر ناشی از بروز سانحه روی زندگیتان تاثیر منفی گذاشته است، به پزشک یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید. همین طور میتوانید در کنار ادامه ی درمان روش های زیر را هم امتحان کنید

طبق برنامه ی درمان پیش بروید

اگرچه برخوردار شدن از مزایای تراپی و دارو مدتی طول میکشد، اما درمان موثر است و اکثر افراد حالشان خوب میشود. به خودتان یادآوری کنید که این پروسه زمان میبرد. تداوم برنامه ی درمان و تعامل مرتب با متخصص به شما کمک میکند رو به جلو حرکت کنید.

درمورد PTSD اطلاعات به دست آورید

بالا بردن اطلاعات به شما کمک میکند درک بهتری از احساس خود داشته باشید و بعد روش های کنار آمدن با وضعیت و واکنش مثبت به آن را یاد بگیرید.

از خودتان مراقبت کنید

به اندازه ی کافی استراحت کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید، ورزش کنید و آرامش داشته باشید. مصرف کافئین و نیکوتین را که اضطراب را بالا میبرد کاهش دهید یا قطع کنید.

سرخود دارو مصرف نکنید

روی آوردن به مشروب و مواد مخدر شاید وسوسه کننده به نظر برسد اما روش سالمی برای خاموش کردن احساسات نیست زیرا مشکلات بیشتری به دنبال می آورد، روش های موثر درمان را مختل می سازد و مانع از درمان واقعی میشود.

چرخه را به هم بزنید

زمانی که احساس اضطراب میکنید، پیاده روی کنید یا خودتان را مشغول انجام یک کار سرگرم کننده کنید تا حواستان جمع شود.

ارتباط با دیگران را حفظ کنید

با افراد حامی و کسانی که به شما اهمیت میدهند- اعضای خانواده، دوستان، افراد مذهبی و غیره- وقت بگذرانید. اگر نمی خواهید، مجبور نیستید راجع به تجربه ی خود حرف بزنید. صرف وقت گذراندن با عزیزان باعث آرامش میشود.

گروه درمانی را در نظر بگیرید

برای پیدا کردن گروه های حمایتی از متخصص سلامت روان کمک بگیرید یا با تشکیلات کهنه سربازان و سیستم خدمات اجتماعی منطقه ی خود تماس برقرار کنید. از طریق راهنمای اینترنتی هم میتوانید دنبال گروه های حمایتی نزدیک خود بگردید.

مشاهده بیشتر : پزشک روانشناس خوب

 

اگر کسی که دوستش دارید PTSD دارد چه کار باید کنید؟

شاید فردی که دوستش دارید بعد از سانحه عوض شود و دیگر شبیه به قبل نباشد مثلا عصبانی و کج خلق، منزوی و افسرده شود. اختلال اضطراب پس از سانحه تاثیر زیادی روی احساس و سلامت روان عزیزان و دوستان دارد.

شنیدن درباره ی حادثه ای که این اختلال را در عزیز شما ایجاد کرده دردناک است و حتی ممکن است باعث شود رویداد های عذاب آور برایتان تداعی شود. ممکن است از تلاش های او برای صحبت درمورد حادثه اجتناب کنید یا از بهتر شدن حال عزیزتان نا امید شوید. همزمان، از اینکه نمی توانید حالش را خوب یا فرایند درمان را سریع تر کنید احساس عذاب وجدان دارید.

یادتان باشد شما نمی توانید کسی را تغییر دهید. اما می توانید:

• درمورد PTSD اطلاعات کسب کنید: بدین ترتیب متوجه می شوید که عزیزتان چه حال و روزی دارد.
• توجه داشته باشید که اجتناب و انزوا بخشی از این اختلال است: اگر عزیزتان دربرابر کمک مقاومت می کند، به او فضا دهید و بگذارید بداند هروقت آماده ی کمک شما شد، در دسترس هستید.
• پیشنهاد حضور در مطب را دهید: اگر عزیزتان حاضر است، با حضور در جلسات درک و همکاری بهتری با پروسه ی درمان خواهید داشت.
• آماده ی شنیدن باشید: اجازه دهید بداند آماده ی شنیدن حرفهایش هستید اما اگر دلش نمیخواهد حرف بزند، درک میکنید. تا وقتی آماده ی صحبت نشده، او را به حرف زدن درمورد سانحه مجبور نکنید.
• مشارکت را تشویق کنید: فرصت انجام فعالیت با خانواده و دوستان را برنامه ریزی کنید. رخداد های خوب را جشن بگیرید.
• سلامت خود را در اولویت قرار دهید: با خوردن غذای سالم، انجام فعالیت فیزیکی و استراحت کافی از خود مراقبت کنید. زمان هایی را به انجام فعالیت های انفرادی یا همراه با دوستان اختصاص دهید که سرحالتان می آورد.
• درصورت نیاز کمک دریافت کنید: اگر به سختی با شرایط کنار می آیید، با پزشک خود مشورت کنید. او شما را به تراپیست ارجاع میدهد که به برطرف کردن استرس کمک میکند.
• امنیت خود را در نظر داشته باشید: اگر عزیزتان عصبانی میشود و دست به خشونت میزند، مکان امنی برای خود و فرزندانتان ایجاد کنید.

آماده شدن برای نوبت

اگر فکر میکنید ممکن است دچار اختلال اضطراب پس سانحه شده باشید، برای مراجعه به روانپزشک یا روانشناس وقت بگیرید. در ادامه به اطلاعاتی اشاره می کنیم که به آماده شدن شما برای ویزیت و انتظاراتی که باید از پزشک داشته باشید کمک میکند.

درصورت امکان، یکی از اعضای معتمد خانواده یا دوست خود را همراه ببرید. گاهی به خاطر سپردن تمام اطلاعات سخت است.

چه کاری از شما ساخته است؟

قبل از نوبت، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائمی که داشته اید و مدت زمان آن.
• اطلاعات شخصی کلیدی بخصوص رویداد ها و تجربه های (حتی قدیمی) که باعث شده ترس شدید، ناامیدی یا وحشت را تجربه کنید. اگر خاطره ای دارید که با فکر کردن مستقیم به آن احساس میکنید باید از ذهنتان دورش کنید، با پزشک درمیان بگذارید.
• کار هایی که به خاطر استرس از انجام آنها دوری میکنید یا دیگر انجامشان نمی دهید.
• اطلاعات پزشکی شامل دیگر بیماری های جسمی یا روحی که در شما تشخیص داده شده است. همچنین هر دارو یا مکملی که مصرف میکنید همراه با دوز آن را ذکر کنید.

سوالاتی که باید بپرسید تا بیشترین بهره از جلسه ی ویزیت را ببرید.

سوالات ابتدایی که باید از پزشک یا متخصص سلامت روان بپرسید:

• به نظر شما چه چیزی باعث بروز این علائم در من شده است؟
• آیا علت احتمالی دیگری هم وجود دارد؟
• چطور وضعیتم را تشخیص می دهید؟
• وضعیت من موقتی یا بلندمدت است؟
• چه روش هایی برای درمان این اختلال توصیه میکنید؟
• من بیماری دیگری هم دارم. بهترین روش برای کنترل هردو وضعیت چیست؟
• توقع دارید علائم چقدر زود بهبود یابد؟
• آیا PTSD خطر بروز دیگر اختلالات روانی را بالا میبرد؟
• آیا ایجاد تغییر در خانه، محل کار یا مدرسه باعث بهبود وضعیت من میشود؟
• اگر درمورد اختلالم با همکاران یا معلمم صحبت کنم، به بهتر شدن حالم کمک میشود؟
• آیا مطالبی درباره ی PTSD چاپ شده تا مطالعه کنم؟ چه وبسایت هایی را پیشنهاد میکنید؟

هر سوال دیگری که حین جلسه ی ویزیت به ذهنتان رسید، حتما بپرسید.

باید چه انتظاری از پزشک داشت؟

احتمالا دکتر چند سوال از شما میپرسد. برای پاسخ به این سوالات آماده باشید تا وقت برای ذکر کردن مواردی که می خواهید روی آنها تمرکز کنید باقی بماند. ممکن است پزشک سوالات زیر را از شما بپرسد:

• چه علائمی را تجربه میکنید که برای خودتان یا عزیزانتان نگران کننده است؟
• اولین بار چه زمانی شما یا عزیزانتان متوجه علائم شدید؟
• آیا سانحه ای را تجربه یا مشاهده کرده اید؟
• آیا درمورد سانحه ای که تجربه کرده اید افکار، خاطرات یا کابوس آزار دهنده دارید؟
• آیا از مکان ها، افراد یا موقعیت های خاص که شما را یاد تجربه تان می اندازد فرار میکنید؟
• آیا در مدرسه، محل کار یا روابط شخصی به مشکل برخورده اید؟
• آیا تا به حال به صدمه زدن به خود یا دیگران فکر کرده اید؟
• آیا الکل مینوشید یا مواد مخدر مصرف میکنید؟ چند بار در میان؟
• آیا قبلا برای اختلال روانی یا علائم روانپزشکی تحت درمان قرار گرفته اید؟ اگر بله، کدام روش تراپی از همه موثر تر بود؟