اعتیاد به مواد مخدر یا اختلال مصرف چیست؟

اعتیاد چیست؟

اعتیاد به مواد مخدر، که اختلال مصرف مواد نیز نامیده می شود، وابستگی به داروها با مواد مجاز و غیر مجاز است. به خاطر داشته باشید که هر چیزی اگر در کشوری مجاز هم باشد مثل الکل و نیکوتین، باعث نمی شود مواد در نظر گرفته نشوند. هنگامی که معتاد میشوید، قادر به کنترل خود در استفاده از مواد مخدر نخواهید بود و ممکن است با وجود آسیب های ناشی از آن به مصرف مواد ادامه دهید.

اعتیاد به مواد مخدر می تواند منجر به یک میل شدید به دارو شود. ممکن است بخواهید ترک کنید، ولی بیشتر افراد نمی توانند بخودی خود ترک کنند. اعتیاد به مواد مخدر می تواند باعث عواقب جدی و دراز مدتی، از جمله مشکلاتی با سلامت جسمی و روانی، روابط، اشتغال، و قانون شود. ممکن است برای غلبه بر اعتیادتان به مواد مخدر و ترک آن، به کمک پزشک، خانواده، دوستان، گروه های پشتیبانی خود و یا یک برنامه درمانی سازمان یافته احتیاج داشته باشید.

بیشتر بدانید:مخدر شیشه چیست؟

از کجا بفهمیم اعتیاد پیدا کرده ایم؟

بیشترین اعتیاد به مواد مخدر با مصرف آزمایشی مواد مخدر در موقعیت های اجتماعی شروع می شود. برای برخی افراد، مصرف مواد مخدر شایع تر می شود. خطر اعتیاد و میزان سرعت وابستگی تان به مواد مخدر متفاوت است. برخی از داروها دارای خطر بالاتربوده و وابستگی را سریعتر از سایرین ایجاد میکنند. با گذشت زمان، ممکن است به دوزهای بیشتر مواد مخدر نیاز پیدا کنید. به زودی ممکن است به دارو فقط برای احساس خوب نیاز پیدا کنید. وقتی مصرف مواد مخدر افزایش میابد، ممکن است دریابید که ماندن بدون داروبه طور فزاینده ای دشوار است.

تلاش برای توقف مصرف مواد مخدر ممکن است، هوس ها و محرکهای شدیدی ایجاد کند و به شما احساس بیماری جسمی دهد (علائم ترک). علائم اعتیاد به مواد مخدر یا رفتار شامل موارد زیر است، در میان دیگران:

• احساس میکنید مجبور به استفاده از مواد مخدر به طور منظم هستید، این امر می تواند روزانه و یا حتی چند بار در روز باشد
• داشتن میل شدید برای دارو
• با گذشت زمان، نیاز بیشتری به دارو با همان مقدار اثرخواهید داشت
• یقین حاصل کنید که منبعی ازمواد مخدررا نگه داری میکنید
• برای مصرف مواد پول خرج میکنید حتی اگر نتوانید تهیه کنید
• کاهش تعهدات و مسئولیت های کاری و یا فعالیت های اجتماعی و یا تفریحی بدلیل مصرف دارو
• انجام کارهایی برای دریافت مواد مخدر که معمولا انجام نمیدادید مانند سرقت
• رانندگی یا سایر فعالیت های مخاطره آمیز زمانی که تحت تاثیر مواد مخدر هستید
• تمرکز بیشتر و بیشتر درزمان و انرژی بمنظور گرفتن و استفاده از مواد مخدر
• شکست در تلاش برای جلوگیری از مصرف دارو
• تجربه علائم ترک هنگام تلاش برای قطع مصرف مواد مخدر

[sibwp_form id=1]

مانند بسیاری از اختلالات روانی، عوامل متعددی ممکن است در گسترش و وابستگی اعتیاد به مواد مخدر کمک کند. این عوامل اصلی عبارتند از:

1.   محیط

عوامل محیطی، از جمله باورها و نگرش های خانوادگی و قرار گرفتن در معرض یک گروه همکار که شما را به استفاده از مواد مخدر تشویق می کند، به نظر می رسد نقش مهمی در استفاده اولیه مواد مخدر ایفا کند.

2.   ژنتیک

هنگامی که استفاده از مواد مخدر را شروع میکنید، گسترش اعتیاد به مواد ممکن است تحت تاثیر صفات (ژنتیکی) به ارث برده ای باشند که ممکن است پیشرفت بیماری را به تاخیر انداخته و یا سرعت بخشد.

بیشتر بدانید:ال اس دی چیست (LSD) چیست و چه تاثیری روی بدن دارد؟

تاثیر اعتیاد روی مغز

به نظر می رسد اعتیاد جسمی زمانی رخ دهد که استفاده مکرر از مواد مخدر، مسیر احساس لذت مغز را تغییر می دهد. اعتیاد به مواد باعث تغییرات فیزیکی به برخی سلولهای عصبی (نورونها) در مغز میشود. نورونها از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی برای ارتباط استفاده می کند. این تغییرات می تواند پس از توقف مصرف مواد مخدر، طولانی بمانند.

شناسایی سوء مصرف مواد مخدر در اعضای خانواده

گاهی اوقات، تشخیص حالات عادی نوجوان و یا احساس وحشت و نگرانی استفاده از مواد مخدر دشوار است. نشانه های احتمالی که نوجوان شما یا یکی از اعضای خانواده از مواد مخدراستفاده میکنند عبارتند از:

• مشکلات در مدرسه یا محل کار، غیبت مکرر از مدرسه و یا محل کار، یک بی علاقگی ناگهانی در فعالیت های مدرسه یا محل کار، و یا یک نزول در رتبه و یا عملکرد کاری
• مسائل مربوط به سلامت فیزیکی، کمبود انرژی و انگیزه
• نادیده گرفتن ظاهر، عدم علاقه به لباس، آرایش یا ظاهر
• تغییرات در رفتار، تلاش زیاد برای مانع شدن اعضای خانواده از ورود به اتاق تان و یا مخفی بودن در مورد جایی که با دوستان می روید و یا تغییرات شدید در رفتار و در ارتباط با خانواده و دوستان
• خرج کردن، درخواست ناگهانی پول بدون توضیح منطقی و یا کشف اینکه که پول تان گم شده و یا به سرقت رفته و یا این که از خانه ناپدید شده، نشان می دهد که شاید برای استفاده از مواد مخدر فروخته شده اند.

شناخت علائم مصرف مواد مخدر و یا مسمومیت

علائم و نشانه های مصرف مواد مخدر و یا مسمومیت ممکن است بسته به نوع مواد مخدر متفاوت باشد. در زیر چند نمونه را پیدا خواهید کرد:

1.   ماری جوانا (گل یا وید)، حشیش و دیگر مواد حاوی شاه دانه

افراد از حشیش با سیگار کشیدن، خوردن، یا استنشاق مواد مخدر به شکل بخار استفاده میکنند. شاهدانه اغلب همراه با مواد دیگری، مانند الکل یا سایر مواد مخدر غیرمجاز استفاده می شود، و اغلب اولین دارویی است که تست میشود.

• علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل:
• احساس شادی و سرخوشی و یا داشتن احساس خوب
• افزایش حس بینایی، ادراک شنوایی و چشایی
• افزایش فشار خون و ضربان قلب
• چشم های قرمز
• دهان خشک
• کاهش هماهنگی
• مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن
• افزایش اشتها
• واکنش آهسته
• تفکر پارانوئید

استفاده طولانی مدت (مزمن) که اغلب با موارد زیر همراه است :

• کاهش هشیاری ذهنی
• عملکرد ضعیف در مدرسه و یا در محل کار
• کاهش تعداد دوستان و علایق

2.   کانابینوئیدهای سینتتیک و کاتینون های جایگزین

دو گروه از مواد مخدر صنعتی، کانابینوئیدهای صنعتی و کاتینون های جایگزین، در بسیاری از ایالت ها غیر قانونی می باشد. اثرات این داروها می تواند خطرناک و غیرقابل پیش بینی باشد، زیراکنترل کیفیت وجود ندارد و برخی از مواد تشکیل دهنده ممکن است شناخته شده نباشد.

کانابینوئیدهای صنعتی، که “K2” و یا “ادویه” نیز نام دارد، در گیاهان خشک شده افشانده میشود و سپس دود میشود، اما می تواند به عنوان یک چای گیاهی نیز تهیه شود. با وجود ادعاهای تولید کننده، اینها ترکیبات شیمیایی به جای محصولات “طبیعی” یا بی ضرر هستند. این داروها می توانند موادی شبیه به ماری جوانا تولید کنند و تبدیل به یک جایگزین محبوب اما خطرناک شوند.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل:

• احساس شادی و سرخوشی و یاداشتن احساس خوب
• خلق بالا
• آرامش
• یک حس دگرگون بینایی، ادراک شنوایی و چشایی
• اضطراب و یا تحریک شدید
• پارانویا
• توهم
• افزایش ضربان قلب و فشار خون
• استفراغ
• گیجی

بیشتر بدانید: عوارض اعتیاد به الکل چیست؟

کاتینونهای جایگزین که “نمک حمام” نیز نامیده می شود، مواد روانگردان مشابه آمفتامین مانند اکستازی (MDMA) و کوکائین هستند. برخلاف نام، اینها محصولات حمام از جمله نمک اپسوم نیستند. کاتیونوهای جایگزین می تواند از طریق خوراکی، استنشاق یا تزریق مصرف شوند و بسیار اعتیاد آور هستند. این داروها می توانند مسمومیت شدیدی ایجاد کنند که منجر به اثرات سلامتی خطرناک و یا حتی مرگ میشود.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل:

• سرخوشی
• افزایش روابط اجتماعی
• افزایش انرژی و تحریک
• افزایش میل جنسی
• افزایش ضربان قلب و فشار خون
• درد قفسه سینه
• پارانویا
• حملات هراسی
• توهم
• هذیان
• رفتار های خشونت آمیز وروانی

3.   باربیتورات ها و بنزودیازپین

باربیتورات ها و بنزودیازپین ها تجویزهای افسردگی سیستم عصبی مرکزی می باشد. اغلب برای جستجوی حس آرامش و یا تمایل به “خاموشی” و یا فراموشی افکار یا احساسات مربوط به استرس استفاده میشوند. فنوباربیتال، آموباربیتال، (Amytal) و secobarbital یا second sodium نمونه هایی از باربیتورات ها هستند. نمونه هایی از بنزودیازپین ها شامل آرام بخش ها، مانند دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس، Niravam)، لورازپام (آتیوان)، کلونازپام (Klonopin) و کلرودیازپوکساید (لیبریوم) مباشد.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل:

• خواب آلودگی
• لکنت زبان
• عدم هماهنگی
• سرخوشی و یا یک احساس اغراق آمیز از خوشی
• مشکلات در تمرکز یا تفکر
• مشکلات حافظه
• حرکات غیر ارادی چشم (نیستاگموس)
• عدم مهار
• تنفس آهسته و کاهش فشار خون
• سرگیجه
• افسردگی

4.   مت، کوکائین، و سایر محرکها

محرکها عبارتند از آمفتامین، مت (متامفتامین)، کوکائین، و متیل فنیدات (ریتالین). اغلب بدنبال افزایش انرژی، به منظور بهبود عملکرد در محل کار یا مدرسه، یا از دست دادن وزن و یا کنترل اشتها مورد استفاده قرار میگیرند.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل:

• احساس نشاط و اعتماد به نفس بیش از حد
• افزایش هوشیاری
• افزایش انرژی و بی قراری
• تغییرات رفتاری یا پرخاشگری
• نطق سریع و یا درهم و برهم
• اتساع مردمک
• هذیان و توهم
• تحریک پذیری و یا تغییر در خلق و خوی
• تغییر در ضربان قلب و فشار خون
• تهوع یا استفراغ با کاهش وزن
• اختلال قضاوت
• گرفتگی بینی و آسیب به غشای مخاطی بینی (در صورت خرناس مواد مخدر)
• بیخوابی
• پارانویا
• افسردگی پس از کاهش تاثیر دارو

5.   داروهای باشگاهی

داروهای باشگاهی به طور معمول در باشگاه ها، کنسرت ها و جشنها استفاده می شود. نمونه هایی از آنها عبارتند از اکستازی یا مولی (MDMA)، گاما هیدروکسی اسید (GHB)، flunitrazepam (rohypnol و یا roofie) و کتامین. همه این داروها در یک طبقه نیستند، اما برخی از آنها اثرات مشابه و خطراتی، از جمله اثرات مضر در دراز مدت را به اشتراک میگذارند. از آنجا که GHB و rohypnol می تواند باعث آرام بخشی، آرامش عضلات، گیجی و از دست دادن حافظه شود، پتانسیل برای سوء رفتار جنسی یا تجاوز جنسی با استفاده از این داروها همراه است.

علائم و نشانه های استفاده از داروهای باشگاهی می تواند شامل:

• توهم
• پارانویا
• اتساع مردمک
• لرزش و عرق کردن
• تکان دادن غیر ارادی (لرزش)
• تغییر رفتار
• گرفتگی عضلانی و فشار دادن دندانها
• کاهش مهار
• تشدید یا احساس تغییر بینایی، شنوایی و چشایی
• کاهش هماهنگی
• اختلال قضاوت
• مشکلات حافظه و از دست دادن حافظه
• کاهش هشیاری
• افزایش یا کاهش ضربان قلب و فشار خون
• هذیان

6.   توهم زاها

استفاده از توهم زاها می تواند علائم و نشانه های مختلفی، بسته به نوع مواد مخدر تولید کند. شایعترین توهم زاها lysergic دی اتیل اسید (LSD) و فن سیکلیدین (PCP) هستند.

استفاده از LSD ممکن است باعث:

• هذیان
• تا حد زیادی کاهش درک واقعیت، برای مثال، تفسیر یکی از حواس خود همانند یکی دیگر، مانند شنیدن رنگ ها
• رفتار تکانشی
• تغییرات سریع در احساسات
• تغییرات ذهنی دائمی در ادراک
• ضربان قلب سریع و فشار خون بالا
• لرزش
• بازگشت به عقب، تجربه مجدد هذیان، حتی سال های بعد

مصرف PCP ممکن است باعث:

• یک حس جدایی بدن و محیط اطراف
• هذیان
• مشکلات در هماهنگی و حرکت
• رفتار خشونت آمیز، احتمالا شدید
• حرکات غیر ارادی چشم
• عدم احساس درد
• افزایش فشار خون و ضربان قلب
• مشکلات با تفکر و حافظه
• مشکلات زبان
• اختلال قضاوت
• عدم تحمل به صدای بلند
• گاهی اوقات تشنج یا کما

7.   مواد استنشاقی

علائم و نشانه های مصرف استنشاقی مواد، بسته نوع ماده متفاوت است. برخی از مواد استنشاقی معمولا شامل چسب ها، رقیق کننده های رنگ، غلطگیر مایع، مایع نشانگر، بنزین، مایعات تمیز کننده و محصولات آئروسل خانگی میباشند. با توجه به ماهیت سمی این مواد، کاربران ممکن است درمعرض آسیب مغزی باشند.

علائم و نشانه های استفاده می تواند شامل:

• قرارگرفتن در معرض یک ماده استنشاق بدون توضیح منطقی
• شنگولی و سرخوشی مختصر و یا مسمومیت
• کاهش مهار
• سرگیجه
• تهوع یا استفراغ
• حرکات غیر ارادی چشم
• ظاهر مست با لکنت زبان، حرکات آرام و هماهنگی ضعیف
• ضربان قلب نامنظم
• لرزش
• استنشاق طولانی مواد استنشاقی
• خارش اطراف بینی و دهان

8.   مسکن مخدر (امواد افیونی یا اُپیوئید)

اپیوئیدها مواد مخدر، داروهای مسکن تولید شده از تریاک و یا ساخته شده از طریق صنعتی هستند. این گروه از داروها شامل هروئین، مورفین، کدئین، متادون و اکسی کدون هستند. برخی از افرادی که طولانی مدت از این مواد مخدر استفاده کرده اند ممکن است در طول درمان، نیاز به تعویض مواد مخدر تجویزی پزشک بطور موقت یا طولانی مدت داشته بانشد.

علائم و نشانه های استفاده از مواد مخدر و وابستگی می تواند شامل:

• سرخوشی یا احساس خوب
• کاهش احساس درد
• خواب آلودگی یا آرام بخشی
• لکنت زبان
• مشکلاتی با توجه و حافظه
• تنگی مردمک ها
• عدم هوشیاری و یا بی توجهی به مردم اطراف و همه چیز
• مشکلات با هماهنگی
• افسردگی
• *گیجی
• تعریق، پوست رنگ پریده
• یبوست
• آبریزش بینی و یا زخم بینی (درصورت خرناس مواد مخدر)
• نشانه های تزریق (در صورت تزریق مواد مخدر)

چه زمانی به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید

درصورتی که استفاده از مواد مخدر از کنترل خارج شده و یا باعث مشکلاتی شده، کمک بگیرید. هر چه زودتر بدنبال کمک باشید، شانس خود را برای بهبودی طولانی مدت بیشتر میکنید. با پزشک یا مشاور اولیه خود صحبت کنید و یا به یک پزشک متخصص در طب اعتیاد و یا روانپزشکی اعتیاد، و یا مشاور سوء مصرف الکل و مواد مخدر مراجعه کنید.

درصورت داشتن علائم زیر یک وقت ملاقات با روانپزشک یا روانشناس تعیین کنید:

• درصورت عدم توقف استفاده از مواد مخدر
• استفاده از مواد مخدر منجر به رفتار نا امن شده، مثل به اشتراک گذاری سرنگ و یا رابطه جنسی حفاظت نشده
• فکر میکنید ممکن است علائم ترک را پس از قطع مصرف مواد مخدر دارید

اگر برای مراجعه به پزشک یا مشاور آمادگی ندارید، خطوط کمکی و یا خطوط تماسی میتواند مکان خوبی برای یادگیری درمانتان باشد. می توانید این خطوط ذکر شده را در دفترچه تلفن و یا در اینترنت پیدا کنید. درصورتی که شما یا شخص دیگری از این دارو استفاده کردیه اید و متوجه علائم زیر د درخواست کمک کنید:

• ممکن است اوردوز کرده باشید
• تغییرات در هوشیاری
• مشکلات تنفسی
• تشنج یا آشوب
• دارای نشانه هایی از یک حمله قلبی، مانند درد قفسه سینه یا فشار
• دارای هر گونه واکنش فیزیکی یا روانی دشوار دیگر برای استفاده از این دارو

چگونه به یک فرد دارای اختلال اعتیاد کمک کنیم؟

معمولا افراد درگیر با اعتیاد مشکل خود را انکار کرده و تمایلی به ادامه درمان ندارند. مداخله یک دوست میتواند فرصتی برای ایجاد تغییرات قبل از تشدید شرایط را ارئه دهد و می تواند فرد را برای درمان و پذیرش کمک با انگیزه سازد. مداخله باید به دقت برنامه ریزی شود و میتواند توسط خانواده و دوستان با مشورت با یک دکتر فوق متخصص روانپزشک و یا فوق متخصص روانشناس انجام شود. این شامل خانواده و دوستان و گاهی اوقات همکاران، یا دیگران میباشد که از این فرد مراقبت میکند. در طول مداخله، این افراد با یکدیگر جمع می شوند تا یک گفتگوی مستقیم با فرد در مورد عواقب ناشی از اعتیاد داشته باشند و از او بخواهند تا شرایط درمان را بپذیرد.

فاکتورهای خطر اعتیاد

افراد با هر سن، جنس و وضعیت اقتصادی می تواند به مواد مخدر معتاد شوند. با این حال، بعضی عوامل می تواند بر احتمال و سرعت پیشرفت اعتیاد تاثیر گذارد:

1.   سابقه خانوادگی اعتیاد

اعتیاد به مواد مخدر در برخی از خانواده ها شایع تر است و به احتمال زیاد شامل استعداد ژنتیکی است. اگر دارای نسبت خونی با والدین یا خواهر و برادری باشید که از الکل یا مواد مخدر استفاده میکند، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اعتیاد به مواد مخدر هستید.

2.   مرد بودن

مردان بیشتر از زنان احتمال اعتیاد به مواد مخدر دارند. با این حال، بروز اختلالات اعتیاد آور شناخته شده در زنان سریعتر است.

3. داشتن اختلال در سلامت روان

اگر دارای یک اختلال سلامت روانی مانند افسردگی، کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) یا اختلال استرس پس از ضایعه هستید، احتمال بیشتری وجود دارد که وابسته به مواد مخدر شوید.

4. فشار همسالان

فشار همسالان یک عامل قوی در شروع به سوء مصرف مواد، به ویژه برای جوانان است.

5. عدم دخالت خانواده

شرایط دشوار خانواده یا عدم وجود یک پیوند با والدین یا خواهر و برادر، ممکن است خطر اعتیاد را افزایش دهد، زیرا می تواند عدم نظارت والدین باشد.

6. اضطراب، افسردگی و تنهایی

استفاده از مواد مخدر می تواند یک راه مقابله با این احساسات روانی دردناک باشد و می تواند این مشکلات را تشدید کند.

7. مصرف داروی بسیار اعتیاد آور

برخی داروها، مانند محرکها، کوکائین یا مسکن، میتواند پیشرفت اعتیاد به مواد مخدر را سریعتر از راههای دیگر منجر شود. با این حال، مصرف مواد مخدر اعتیاد آور کمتر که به اصطلاح “مواد مخدر سبک” گفته میشود می تواند شما را در مسیر شروع استفاده از مواد مخدر و اعتیاد قرار دهد.

عوارض اعتیاد چیست؟

استفاده از مواد مخدر می تواند در کوتاه مدت و بلند مدت اثرات قابل توجه و مخربی داشته باشد. با توجه به برخی از داروها می تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر با دوز بالا و یا ترکیب آنها با دیگر مواد مخدر یا الکل همراه باشد. در اینجا چند نمونه وجود دارد:

متآمفتامین، مواد مخدر و کوکائین بسیار اعتیاد آور هستند و باعث پیامدهای بهداشتی چندگانه کوتاه مدت و بلند مدت، از جمله رفتار روانی، تشنج یا مرگ ناشی از مصرف بیش از حد شود.

GHB و rohypnol میتواند باعث خواب آلودگی، گیجی و از دست دادن حافظه شود. این داروها به اصطلاح “داروهای تجاوز به عنف” هستند که براحتی میتوان بدون اطلاع یا رضایت فرد به او داد و به عنوان اختلال در توانایی مقاومت در برابر تماس های ناخواسته و خاطراتی از این رویداد شناخته میشوند. در دوزهای بالا، می توانند باعث تشنج، کما و مرگ شود. خطر زمانی افزایش می یابد که این داروها با الکل مصرف شوند.

اکستازی یا مولی (MDMA) می تواند باعث ایجاد کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت و عوارضی شود که می تواند شامل تشنج باشد. MDMA در دراز مدت می تواندبه مغز صدمه بزند.

یکی از خطرات خاص مواد مخدر باشگاهی این است که اشکال مایع، قرص یا پودر این داروها ی موجود در خیابان معمولا حاوی مواد ناشناخته ای هستند که می تواند، از جمله مواد مخدر غیر قانونی دیگر تولیدی و دارویی، مضر باشد.

با توجه به ماهیت سمی مواد استنشاقی، در کاربران ممکن است آسیب های مغزی با سطوح مختلف شدت ایجاد کند.

وابستگی به مواد مخدر می تواند عوارض خطرناک و مخرب زیادی ایجاد کند، از جمله:

ابتلا به بیماری مسری. افرادی که به مواد مخدر معتاد هستند احتمال بیشتری برای مبتلا شدن به یک بیماری عفونی، مانند اچ آی وی، یا از طریق رابطه جنسی نا امن و یا با به اشتراک گذاشتن سوزن دارند.

سایر مشکلات سلامتی. اعتیاد به مواد مخدر می تواند به طیف وسیع کوتاه مدت و بلند مدت مشکلات روانی و جسمی منجر شود. این به نوع مواد مخدر مصرفی بستگی دارد.

حوادث. اگر به یک ماده مخدر معتاد هستید، احتمال بیشتری دارد که در حین رانندگی و یا انجام سایر فعالیت های خطرناک تحت تاثیر قرار گیرید.

خودکشی. افرادی که به مواد مخدر معتادند نسبت به افرادی که معتاد نیستند احتمال بیشتری برای اقدام خودکشی دارند.

مشکلات خانوادگی. تغییرات رفتاری ممکن است باعث نزاع خانواده، مسائل زناشویی و بازداشت شود.

مسائل کاری. استفاده از مواد مخدر و وابستگی می تواند به کاهش عملکرد در محل کار، غیبت و از دست دادن احتمالی شغل منجر شود.

مشکلات در مدرسه. استفاده از مواد مخدر می تواند تاثیر منفی بر عملکرد تحصیلی و انگیزه به برتری در مدرسه داشته باشد.

مشکلات حقوقی. این مشکلات برای مصرف کنندگان مواد مخدر بسیار شایع است و می تواند از خرید و یا در اختیار داشتن مواد مخدر غیر قانونی، سرقت برای پشتیبانی از اعتیاد به مواد مخدر و رانندگی در حالی که تحت تاثیر مواد مخدر و یا الکلند، یا اختلاف بر سر حضانت فرزند نشات گیرد.

مشکلات مالی. خرج کردن پول برای حمایت از استفاده از مواد مخدر باعث دور کردن پول از نیازهای دیگر شده و، می تواند شما را در بدهی قرار داده، و می تواند به رفتارهای غیر قانونی و یا غیر اخلاقی منجر شود.

چگونگی آمادگی برای ملاقات با روانپزشک یا روانشناس

ممکن است برای دریافت چشم انداز مستقل از کسی به او اعتماد دارید و کسی که بخوبی شما را میشناسد موثر باشد. شما می توانید در مورد استفاده از مواد مخدر با پزشک خود یا یک متخصص یا مشاوردر اعتیاد به مواد مخدرو الکل، یا یک روانپزشک و یا روانشناس صحبت کنید. یکی از بستگان یا دوست را همراه خود ببرید.

آنچه میتوانید انجام دهید

برای آمادگی در قرار ملاقات خود:

در مورد مصرف مواد مخدر خود صادق باشید. هنگامی که دارای مشکل مواد مخدر هستید، بی اهمیت جلوه دادن یا دست کم گرفتن میزان مصرف و سطح وابستگی تان راحت است. برای گرفتن ایده دقیق درمان، با پزشک یا مشاور خود یا دیگر ارائه دهنده سلامت روان صادق باشید.

یک لیست از تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل ها و دوزهایی که مصرف میکنید تهیه کنید. در مورد هر گونه مواد مخدر قانونی و غیر قانونی که استفاده کرده اید به روانپزشک و یا روانشناس خود بگویید.

آماده پاسخگویی به سوالات روانپزشک و یا روانشناس  باشید

سوالات اساسی که باید از دکتر پرسید عبارتند از:

• بهترین روش برای مشکل مواد مخدر من چیست؟
• آیا باید یک روانپزشک و یا دیگر ارائه دهنده سلامت روان مراجعه کنم؟
• آیا نیاز به مراجعه به بیمارستان و یا بستری سرپایی در کلینیک دارم؟
• آیا بروشور یا دیگر نسخه های چاپی بتوانم با خود ببرم وجود دارد؟ چه وب سایت هایی پیشنهاد می کنید؟
• چه جایگزین هایی وجود دارد ؟

برای پاسخ به سئوالات پزشک در هر زمان در طول ملاقات دریغ نکنید.

چه انتظاری از روانپزشک و یا روانشناس باید داشت

پزشک به احتمال زیاد تعدادی سوال میپرسد. آمادگی پاسخ به سوالات را برای صرفه جویی در زمان داشته باشید. برخی سوالاتی که پزشک میپرسد عبارنتد از:

• چه داروهای استفاده می کنید؟
• چه زمانی استفاده از مواد مخدر را برای اولین بار شروع کردید؟
• هر چند وقت از مواد مخدر استفاده میکنید؟
• چه مقدار استفاده می کنید؟
• آیا تابحال احساس کرده اید در مصرف دارو مشکل دارید ؟
• آیا سعی به ترک دارو کرده اید؟ چه اتفاقی افتاد ؟
• اگر سعی در ترک داشته اید چه علائمی داشتید؟
• آیا اعضای خانواده استفاده از مواد مخدر را مورد انتقاد قرارداده اند؟
• آیا شما برای دریافت درمان مورد نیاز برای مشکل مواد مخدر تان آمادگی دارید ؟

آزمایش و تشخیص اختلال اعتیاد

تشخیص اعتیاد به مواد مخدر (اختلال مصرف مواد نیز نامیده می شود) نیاز به یک ارزیابی کامل و اغلب یک ارزیابی توسط یک روانپزشک، روانشناس ، یا یک مشاور سوء مصرف الکل و مواد مخدر دارد. تست های خون، ادرار یا سایر تست های آزمایشگاهی برای ارزیابی استفاده از مواد مخدر استفاده می شود، اما یک آزمون تشخیصی برای اعتیاد نیز گرفته میشود.

این آزمایشات ممکن است برای نظارت درمان و بازیابی استفاده می شود. برای تشخیص یک اختلال مصرف مواد، بسیاری از متخصصان سلامت روان از معیارهایی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، برای تشخیص شرایط ذهنی استفاده میکنند. این کتابچه راهنمای کاربر نیز توسط شرکت های بیمه برای بازپرداخت هزینه های درمان مورد استفاده قرار میگیرد. ملاک DSM-5 برای اختلال مصرف مواد شامل یک الگوی رفتاری مصرف مواد مخدر است که باعث مشکلات قابل توجه و پریشانی، صرف نظر از نوع دارو می شود. شما ممکن است یک اختلال مصرف مواد مخدرداشته باشید اگر حداقل دو مورد ازین موارد را در یک دوره 12 ماهه داشته باشید:

• شما اغلب مقادیر زیادی از این دارو را در طی یک دوره زمان طولانی تر از آنچه در نظر گرفته شده مصرف کرده اید
• کاهش و یا ترک تلاش کردی اید، اما موفق نشده اید
• زمان خوبی برای مصرف دارو صرف کرده اید، با استفاده از دارو و یا دوره نقاهت بعد از اثرات دارو
• میل شدیدی برای مواد مخدر دارید که از هر گونه افکار دیگر جلوگیری میکند
• تعهدات و مسئولیت خود را به دلیل استفاده از مواد مخدر از دست داده اید
• حتی با وجود مشکلات زندگی تان هنوز به مصرف مواد مخدر ادامه میدهد
• بدلیل مصرف مواد، فعالیت های اجتماعی، شغلی یا تفریحی تان را کاهش داده اید
• از این ماده در موقعیت هایی استفاده میکنید که ممکن است نا امن باشد، مانند رانندگی یا کار با ماشین آلات
• با وجود ایجاد آسیب جسمی یا روانی مواد مصرف میکنید
• شما تحملتان زیاد شده، بدان معنی است که این دارو دارای اثر کمتر و کمتر بر شماست و نیاز بیشتری به دارو با همان اثر دارید
• دارای علائم ترک جسمی یا روانی هنگام توقف مصرف دارو هستید، و یا مواد مخدر (یا یک داروی مشابه) را برای جلوگیری از علائم ترک مصرف میکنید

درمان اختلال اعتیاد

گزینه های درمان زیر میتواند به غلبه بر اعتیاد و عاری بودن از مواد مخدرکمک کند.

1.   برنامه های درمانی وابستگی شیمیایی

برنامه های درمانی که معمولا ارائه می شود:

• جلسات فردی، گروهی یا خانواده درمانی
• تمرکز بر فهم ماهیت اعتیاد و پیشگیری از عود
• سطوح مراقبت و تنظیمات بسته به نیازهای شما، مانند سرپایی و برنامه های بستری

2.   سم زدایی

هدف سم زدایی، که به نام “سم ” و یا ترک درمان شناخته میشود، این است که شما را قادر به ترک مصرف مواد مخدر اعتیاد آور به سرعت و با خیال راحت میکند. برای برخی از افراد، ممکن است قرارگرفتن تحت درمان ترک به صورت سرپایی امن باشد.دیگران ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان یا یک مرکز درمانی داشته باشند.

ترک از دسته های مختلف مواد مخدر، مانند افسردگی، محرک یا مخدرها، عوارض جانبی مختلف و نیاز به روش های مختلف دارد. سم زدایی ممکن است شامل کاهش تدریجی دوز دارو یا جایگزین مواد دیگر به طور موقت، مانند متادون، بوپرنورفین، و یا ترکیبی از بوپرنورفین و نالوکسان باشد.

3.   مشاوره

به عنوان بخشی از برنامه درمان دارویی، مشاوره، گفتار درمانی یا روان درمانی نیز نامیده می شود، که می تواند با یک روانپزشک یا روانشناس انجام شود. درمانگر یا مشاور می تواند:

• به توسعه راه هایی برای مقابله با تمایل به مصرف دارو کمک کند
• ارائه استراتژی برای جلوگیری از مواد مخدر و جلوگیری از عود
• ارائه پیشنهادات در مورد چگونگی مقابله با عود درصورت رخ دادن
• بحث در مورد مسائل مربوط به کار، مشکلات قانونی، و روابط با خانواده و دوستان
• گنجاندن اعضای خانواده برای کمک به توسعه مهارت های ارتباطی بهتر و حمایتی

4.   گروه های خودیاری

بسیاری، البته نه همه، گروه های پشتیبانی خود یاری از مدل 12- گام استفاده میکنند که برای اولین بار با افراد معتاد به الکلی ناشناس توسعه یافت. گروه های خودیاری، مانند معتادان گمنام، به افرادی معتاد به مواد مخدر کمک میکند. پیام گروه پشتیبانی خود یاری این است که اعتیاد یک بیماری مزمن با خطر عود است. گروه پشتیبانی خود یاری می تواند احساس شرم و انزوا را کاهش دهد که می تواند منجر به عود شود. درمانگر یا مشاور شما می تواند به شما در قرار گرفتن در یک گروه خود یاری کمک کند. شما همچنین میتوانید گروه های پشتیبانی را در جامعه خود و یا در اینترنت پیدا کنید.

مقابله و کنترل اعتیاد

غلبه بر اعتیاد و عاری بودن از مواد مخدر نیاز به یک تلاش مداوم دارد. فراگیری مهارت های مقابله جدید و آشنایی با اماکن ارائه دهنده کمک ضروری است. در نظر گرفتن این اقدامات می تواند کمک کند:

به یک روانپزشک و یا روانشناس مراجعه کنید. به سلامت روان خود توجه کنید. اعتیاد به مواد مخدر با تعدادی از مشکلات همراه است که ممکن است با مشاوره حل شود، که شامل نگرانی های دیگر سلامت روانی زمینه ای و یا ازدواج و یا مشکلات خانوادگی است. دیدن یک درمانگر یا روانپزشک ممکن است به شما کمک کند تا آرامش ذهنی خود را مجدد بدست آورده و روابط خود ر ا بازسازی کنید.

برای سایر اختلالات روانی به دنبال درمان باشید. مردم با مشکلات روحی و روانی، مانند افسردگی، احتمال بیشتری دارد که معتاد به مواد مخدر شوند. از متخصص روان درمانی بخواهید به دنبال درمان فوری باشد اگر هر گونه علائم و نشانه های بیماری های روانی دارید.

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. گروه های پشتیبانی، مانند معتادان گمنام یا الکلی های گمنام، می تواند در مقابله با اعتیاد بسیار موثر باشند. محبت، درک و تجربیات مشترک می تواند به شما کمک کند تا اعتیاد خود را شکسته و عاری از مواد مخدر بمانید.

پیشگیری از اعتیاد

بهترین راه برای جلوگیری از اعتیاد به مواد مخدر غیر قانونی عدم مصرف دارو نیست. هنگام مصرف یک داروی تجویزی اعتیاد آور مراقب باشید. پزشکان این داروها را در دوز ایمن تجویز کرده و بر مقدار استفاده و دوز آنها و زمان شان نظارت دارند. اگر احساس می کنید نیاز به بیش از دوز تجویزی یک دارودارید، با پزشک خود صحبت کنید.

پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر در کودکان و نوجوانان

این مراحل را برای کمک به جلوگیری از مصرف مواد مخدر در کودکان و نوجوانان بکارگیرید:

• برقراری ارتباط. با کودکان تان در مورد خطرات استفاده از مواد مخدر و سوء استفاده صحبت کنید.
• گوش دادن. شنونده خوبی باشید زمانی که کودکان تان در مورد فشار همسالان صحبت می کنند، و از تلاش های شان برای مقاومت در برابر آنها حمایت کنید.
• یک مثال خوب بیاورید. از الکل یا داروهای اعتیاد آور سو استفاده نکنید. کودکان والدینی که مواد مخدر مصرف میکنند در معرض خطر بیشتری برای اعتیاد به مواد مخدر هستند.
• تقویت پیوند. بر روی ارتباط خود با فرزندان تان کار کندی. یک پیوند قوی و پایدار بین شما و کودک تان خطر استفاده و یا سوء استفاده از مواد مخدر توسط فرزندتان را کاهش میدهد.

جلوگیری از بازگشت اعتیاد

هنگامی که به یک مواد مخدر معتاد شده اید، در معرض خطر سقوط به یک الگوی اعتیاد هستید. اگر شروع به استفاده از مواد مخدرکنید، این احتمال وجود دارد که کنترل استفاده مجدد آن را از دست بدهید، حتی اگر درمان داشته باشید و مدت زیادی است که از این دارو استفاده نکرده اید.

• به طرح درمان خود پایبند باشید. بر هوس خود نظارت داشته باشید. ممکن است به نظر رسد بهبود یافته اید و لازم نیست مراحل درمان را برای عاری ماندن از مواد مخدر ادامه دهید. اما احتمال عاری ماندن از مواد مخدر بسیار بالاتر خواهد بود اگر شما همچنان به روانپزشک و یا روانشناس خود مراجعه کنید، به جلسات گروه حمایتی بروید و داروهای تجویزی را مصرف کنید.
• اجتناب از شرایط پر خطر. به محله ای که در آن به استفاده از مواد مخدر روی آوردید برنگردید و از جمعیت مواد مخدر قدیمی خود دور باقی بمانید.
• بلافاصله در صورت استفاده از مواد مخدر کمک بگیرید. اگر مججدا شروع به استفاده از مواد مخدر دیگرکردید، با روانپزشک و یا روانشناس خود، ارائه دهنده سلامت روان خود و یا شخص دیگری که می تواند به شما سریعت کمک کند،صحبت کنید.

با کمک بهترین روانشناسان و روانپزشکان تهران افسردگی، اضطراب و وسواس را درمان کنید.