هرآن چیزی که باید در رابطه با ذات الریه یا پنومونی بدانید

ذات الریه یا پنومونی عفونتی است که در یک یا هر دو شش‌ها ایجاد می‌شود. باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها می‌توانند منجر به بیماری ذات الریه شوند. 

این بیماری سبب ایجاد عفونت در کیسه‌های هوایی شش‌ها (آلوئول‌ها) می‌شود. در این بیماری آلوئول‌ها با مایع یا چرک پر شده و تنفس را دشوار می‌کنند. 

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با ذات الریه و چگونگی درمان آن، ادامه این مطلب درمانکده را مطالعه کنید.

به یاد داشته باشید شما از طریق درمانکده می‌توانید مشاوره آنلاین فوری دریافت نمایید.

آیا ذات الریه مسری است؟

میکروب‌های بیماری ذات الریه مسری هستند. این بدان معنا است که پنومونی می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

ذات الریه باکتریایی و ویروسی می‌تواند از طریق استنشاق قطرات موجود در هوا ( عطسه یا سرفه) منتقل شود. احتمال ابتلا به این بیماری از طریق تماس با سطح و اشیا آلوده به باکتری یا ویروس ذات الریه نیز وجود دارد.

احتمال دارد قارچ بیماری ذات الریه را از محیط دریافت کرده باشید. با این حال، بیماری قارچی ذات الریه مسری نبوده و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود. 

علائم ذات الریه چیست؟

علائم ذات الریه می‌توانند خفیف بوده یا تهدیدکننده زندگی باشند. این علائم شامل موارد زیر هستند: 

• سرفه‌هایی که خلط‌دار هستند (موکوز)
• تب
• عرق یا لرز کردن 
• تنگی نفس که به هنگام انجام فعالیت‌های عادی یا در زمان استراحت رخ می‌دهد. 
• درد قفسه سینه که به هنگام تنفس و سرفه کردن بیشتر می‌شود
• احساس خستگی و بیحالی
• از دست دادن اشتها 
• حالت تهوع یا استفراغ 
• سردرد

سایر علائم این بیماری با توجه به سن و وضعیت سلامتی کلی شما متفاوت خواهد بود؛ مثل:

• کودکان زیر 5 سال می‌توانند خس‌خس سینه و تنفس سریع داشته باشند.
• ممکن است نوزادان هیچ علائمی نداشته باشند، اما گاهی اوقات احتمال استفراغ، کمبود انرژی و یا دشواری در نوشیدن و خوردن غذا وجود دارد. 
• افراد مسنتر می‌توانند علائم خفیف‌تری را نشان دهند. احتمال گیجی و پایین آمادن دمای بدن نیز در این افراد وجود دارد. 

علل ذات الریه چیست؟

عوامل متعددی منجر به ذات الریه می‌شوند.

ذات الریه باکتریایی

شایع‌ترین علت بیماری ذات الریه باکتریایی، استرپتوکوک پنومونیه است. سایر علل عبارتند از:

• مایکوپلاسما پنومونیه
• هموفیلوس آنفلوانزا
• لژیونلا پنوموفیلا

ذات الریه ویروسی

معمولاً ویروس‌های تنفسی دلیل ابتلا به بیماری ذات الریه هستند. برخی از این ویروس‌ها عبارتند از:

• آنفولانزا 
• ویروس انسدادی تنفسی (RSV)
• راینوویروس (سرماخوردگی)

ذاتالریه ویروسی معمولاً خفیف است و می‌تواند طی یک الی دو هفته بدون درمان بهبود پیدا کند. 

چنانچه این نشانه‌ها را در خود یا اطرافیان مشاهده می‌کنید، برای تشخیص قطعی ذات الریه باید با پزشک مشورت کنید. شما از طریق درمانکده می‌توانید مشاوره آنلاین فوری دریافت کنید.

ذات الریه قارچی

قارچ‌های موجود در خاک و فضولات پرندگان می‌تواند منجر به بیماری ذات الریه شود. این عوامل در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف منجر به بیماری ذات الریه می‌شوند. تعدادی از قارچ‌ها که منجر به بیماری ذات الریه می‌شوند عبارتند از:

• پنوموسیستیس جیرووسی
• کریپتوکوکوس نئوفورمانس
• هیستوپلازما کپسولاتوم

انواع ذات الریه

ذات الریه را نیز می‌توان با توجه به محل و چگونگی بیمار شدن طبقه بندی کرد. 

۱. ذات الریه بیمارستانی (HAP)

این نوع از ذات الریه باکتریایی طی بستری شدن در بیمارستان ایجاد می‌شود. این نوع از ذات الریه می‌تواند جدی‌تر از سایر انواع آن باشد، چرا که این نوع ویروس نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم‌تر است. 

۲. ذات الریه اکتسابی از جامعه (CAP)

ذات الریه اکتسابی از جامعه (CAP) به ذات الریه‌ای گفته می‌شود که فرد بیمار خارج از محیط بیمارستان به آن مبتلا شده باشد.

۳. ذات الریه مربوط به ونتیلاتور (VAP)

هنگامی که افراد استفاده کننده از دستگاه تنفسی به ذات الریه مبتلا شوند، به این نوع از ذاتالریه VAP گفته می‌شود. 

۴. ذات الریه استنشاقی 

ذات الریه استنشاقی زمانی رخ می‌دهد که باکتری از طریق غذا، نوشیدنی یا بزاق وارد دستگاه تنفسی شما شود. این نوع از ذات الریه معمولاً زمانی رخ میدهد که در بلع مشکل داشته باشید یا بلعیدن شما به دلیل استفاده از داروها و نوشیدنی‌های الکلی به مشکل برخورده باشد. 

درمان ذات الریه چیست؟

درمان شما به نوع ذات الریه‌ای که به آن مبتلا شده‌اید، شدت آن و وضعیت کلی سلامتی شما بستگی دارد.

داروهای تجویزشده

ممکن است پزشک برای کمک به درمان ذات الریه یک سری دارو برایتان تجویز کند. اینکه داروی تجویزی بیماری ذات الریه چیست، به نوع آن بستگی دارد.

آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در بیشتر موارد ذات الریه باکتریایی را درمان می‌کنند. حتی در صورتی که احساس بهبودی دارید، داروهای خود را به صورت کامل مصرف کنید. مصرف نکردن کامل داروها می‌تواند از پاک شدن کامل عفونت جلوگیری کرده و در آینده درمان آن را دشوار کند.

داروهای آنتی‌بیوتیک تاثیری بر روی ویروس‌ها ندارند. در برخی از موارد پزشکان داروهای ضدویروسی نیز تجویز می‌کنند. اگرچه در برخی از موارد ذات الریه ویروسی با مراقبت‌های خانگی از بین رفته و برطرف می‌شوند. 

داروهای ضدقارچی نیز برای درمان ذات الریه قارچی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای بهبود کامل عفونت باید این داروها را برای چند هفته استفاده کنید. 

مراقبت در منزل

ممکن است پزشکتان برای تسکین درد و تب یک سری داروهای بدون نسخه نیز تجویز (OTC) کند. این داروها می‌توانند شامل موارد زیر باشند: 

• آسپرین
• ایبوپروفن (آدویل، موترین)
• استامینوفن (تایلنول) 

برای اینکه راحت‌تر استراحت کنید و سرفه‌های شما آرام شود، پزشک داروهایی را برایتان تجویز خواهد کرد. درنظر داشته باشید که سرفه‌کردن می‌تواند مایعات ریه شما را خارج کند، پس نباید آن را به صورت کامل از بین ببرید. شما می‌توانید با استراحت و نوشیدن مایعات کافی به روند بهبودی خود کمک کنید. 

بستری شدن در بیمارستان

درصورتی‌که علائم شما بسیار شدید است یا مشکلات سلامتی دیگری دارید، احتمالاً به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشید. در بیمارستان پزشکان می‌توانند ضربان قلب، دما و تنفس شما را تحت کنترل داشته باشند. درمان در بیمارستان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• آنتی‌بیوتیک‌های وریدی به داخل رگ‌ها تزریق می‌شوند. 
• درمان‌های تنفسی، شامل داروهایی که مستقیم وارد شش‌ها شده یا در تنفس به شما کمک می‌کنند تا میزان دریافت اکسیژن شما را افزایش دهند.
• اکسیژن‌تراپی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون ( با توجه به شدت بیماری شما این اکسیژن از طریق لوله‌های تنفسی، ماسک صورت و دستگاه تنفس دریافت می‌شود)

عوامل خطرزا در بیماری ذات الریه کدام‌اند؟

احتمال مبتلا شدن هرفردی به بیماری ذات الریه وجود دارد، اما ریسک ابتلا به این بیماری برای افراد خاصی بیشتر است. 

این گروه‌ها عبارتند از:

• نوزادان تازه متولد شده تا 2 ساله
• افراد 65 ساله و مسنتر
• افرادی که به دلیل بیماری و استفاده از داروهایی از قبیل استروئیدها یا داروهای سرطانی، سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
• افرادی که به بیماری‌های خاصی از قبیل آسم، سیستیک فیبروز، دیابت یا نارسایی قلبی مبتلا هستند. 
• افرادی که اخیراً به یک عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا شده‌اند.
• افرادی که اخیرا بستری شده‌اند یا در حال حاضر بستری هستند و از دستگاه تنفسی استفاده می‌کنند.
• افرادی که سکته کرده‌اند، در بلع مشکل دارند یا شرایطی دارند که منجر به عدم تحرک آن‌ها شده است. 
• افراد سیگاری، و افرادی که از داروهای خاص و نوشیدنی‌هایی با درصد بالای الکل استفاده می‌کنند.
• افرادی که در معرض تحریک‌کننده‌های ریه (آلودگی، دود و مواد شیمیایی خاص) قرار می‌گیرند.

پیشگیری از ذات الریه

در بسیاری از موارد می‌توان از ابتلا به ذات الریه پیشگیری کرد. 

واکسیناسیون

اولین خط دفاعی در برابر بیماری ذات الریه انجام واکسیناسون است. واکسن‌های مختلفی می‌توانند از ابتلا به ذات الریه جلوگیری کنند. 

پرونار 13 و پنوموواکس 23

این دو واکسن به محافظت از ذات الریه و مننژیت ایجاد شده توسط باکتری‌ها کمک می‌کند. پزشک شما مشخص می‌کند که کدام واکسن برای شما بهتر است. پرونار13 بر روی 13 نوع از باکتری‌های ذات الریه موثر است. مراکز کنترل و درمان بیماری‌ها (CDC) استفاده از این واکسن را برای افراد زیر پیشنهاد داده است: 

• کودکان زیر 2 سال 
• بزرگسالان 65 سال و مسنتر
• افراد بین 2 و 64 سال با بیماریها مزمنی که ریسک ابتلا به ذات الریه آن‌ها را افزایش می‌دهد.

پنوموواکس 23 برای 23 نوع از باکتری‌های ذات الریه موثر است. CDC استفاده از این واکسن را برای افراد زیر توصیه کرده است: 

• بزرگسالان 65 ساله و مسنتر 
• بزرگسالان بین 19 الی 64 سالی که سیگار میکشند. 
• افراد بین 2 تا 64 سال که شرایط خاصی دارند و این شرایط ابتلا به ذات الریه را در آن‌ها افزایش می‌دهد. 

واکسن آنفولانزا

ذات الریه می‌تواند نوع پیچیده‌ای از آنفولانزا باشد، پس اطمینان حاصل کنید که هرسال واکسن آنفولانزا را تزریق می‌کنید. طبق توصیه‌ی CDC افراد بزرگ‌تر از 6 ماه (علی الخصوص افرادی که ریسک ابتلا به آنفولانزا در آن‌ها بیشتر است) باید این واکسن را دریافت کنند. 

واکسن هموفیلوس آنفولانزا(Hib)

این واکسن در برابر آنفولانزا هموفیلوس نوع b) Hib)، که نوعی باکتری ایجادکننده‌ی آنفولانزا و مننژیت است، مصونیت ایجاد میکند. CDC استفاده از این واکسن را برای افراد زیر توصیه کرده است:

• تمامی کودکان زیر 5 سال 
• کودکان بزرگتری که واکسن آنفولانزا نزده‌اند یا بزرگسالانی که بیماری‌های خاص دارند. 
• افرادی که پیوند مغز استخوان داشته‌اند.

طبق توصیه موسسه ملی بهداشت (NIH)، واکسن ذات الریه از تمامی بیماری‌های نام‌برده جلوگیری نمی‌کند. اما اگر این واکسن را تزریق کرده باشید علائم خفیف‌تری خواهید داشت و مدت زمان بیماری شما کوتاه‌تر خواهد بود. 

سایر نکات پیشگیری

علاوه بر واکسیناسیون، راه‌های دیگری نیز برای جلوگیری از بیماری پنومونی وجود دارد: 

• اگر سیگار میکشید، آن را ترک کنید. سیگار کشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی، علی الخصوص ذات الریه می‌کند. 
• دستان خود را به صورت مرتب با آب و صابون بشویید.
• جلوی سرفه و عطسه خود را بگیرید. دستمال کاغذی استفاده شده را سریعاً دور بیندازید. 
• برای داشتن سیستم ایمنی قوی، سبک زندگی سالمی داشته باشید. به اندازه کافی استراحت کنید، غذای سالم بخورید و به صورت منظم ورزش کنید.

با انجام این کارها، واکسیناسیون و سایر کارهایی که به پیشگیری کمک می‌کنند شما میتوانید ریسک ابتلا به ذات الریه را کاهش دهید. در اینجا سایر نکات پیشگیری از بیماری نیز آورده شده است.

تشخیص ذات الریه

پزشک تشخیص خود را با سوال دررابطه با سابقه پزشکی شما آغاز می‌کند. پزشک سوالاتی را در رابطه با زمان ظهور اولیه علائم بیماری و وضعیت کلی سلامت شما مطرح می‌کند. سپس یک معاینه فیزیکی انجام می‌شود.

این معاینه فیزیکی شامل گوش دادن به صدای ریه‌ها با استفاده از استتوسکوپ و جستجو برای صداهای غیرطبیعی مانند خس‌خس است. با توجه به شدت علائم و ریسک عوارض بعدی، پزشک از شما می‌خواهد یک یا چند مورد از آزمایش‌های زیر را انجام دهید:

تصویربرداری اشعه ایکس از قفسه سینه

عکس اشعه ایکس به پزشک در بررسی علائم عفونت در سینه کمک می‌کند. درصورتی که وجود عفونت تایید شود، این عکس می‌تواند محل و میزان آلودگی آن را نیز برای پزشک مشخص کند. 

کشت خون

در این آزمایش از نمونه خون برای تایید عفونت استفاده می‌شود. کشت به شناسایی علت بیماری نیز کمک خواهد کرد. 

کشت خلط

در کشت خلط، پس از سرفه شدید، نمونه‌ای از موکوز جمع آوری می‌شود. این نمونه به آزمایشگاه ارسال شده و با آزمایش بر روی آن علت عفونت مشخص می‌شود. 

اکسی متری پالس

اکسیمتری پالس میزان اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند. سنسوری بر روی یکی از انگستان شما قرار داده می‌شود که می‌تواند جریان کافی اکسیژن در خون شما را اندازه‌گیری کند. 

سی‌تی‌اسکن

سیتیاسکن تصویری واضح و همراه با جزئیات را از ریه‌ها ارائه می‌کند.

نمونه مایعات

اگر پزشکتان به وجود مایعات در فضای داخلی ریه‌ها شک کند، با وارد کردن سرنگی به درون ریه‌ها از این مایعات نمونه‌برداری می‌کند. این آزمایش می‌تواند به شناسایی علت عفونت کمک کند. 

برونکوسکوپی

برونکوسکوپی تصاویری را از مجاری هوایی شش‌ها ارائه می‌کند. این روش با استفاده از ارسال دوربینی در انتهای یک لوله انعطاف‌پذیر از راه گلو به ریه تصاویر را تهیه می‌کند. اگر علائم اولیه شما شدید باشند، بستری شده باشید و نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها واکنشی نشان دهید، پزشکتان از این روش استفاده خواهد کرد. 

ذات الریه سرپایی

ذات الریه سرپایی نمونه خفیف‌تری از این بیماری است. در برخی از موارد،افراد مبتلا به این بیماری خود متوجه ابتلا به بیماری پنومونی نمی‌شوند، چراکه علائم آن‌ها خفیف‌تر از ذات الریه است.

علائم ذات الریه سرپایی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• تب خفیف 
• سرفه خشکی که بیش از یک هفته طول بکشد
• لرز 
• تنگی نفس 
• درد قفسه سینه 
• کاهش اشتها 
• همچنین ویروس‌ها و باکتری‌هایی از قبیل استرپتوکوکوس پنومونی یا آنفولانزا هموفیلوسنیز منجر به ایجاد ذات الریه می‌شوند. اگرچه در ذات الریه سرپایی، باکتری‌هایی از قبیل میکوپلاسما پنومونی، کلامیدوفیلا پنومونی و لگیونلا پنومونی نیز می‌توانند بیماری ایجاد کنند.

اگرچه این بیماری خفیف‌تر است، اما احتمال بهبودی در این بیماری طولانی‌تری از ذات الریه است. 

مشاهده بیشتر : بهترین متخصص عفونی

آیا ذات الریه یک بیماری ویروسی است؟ 

انواع مختلفی از عوامل بیماری‌زا می‌توانند منجر به بیماری پنومونی شوند. ویروس‌ها تنها یکی از این عوامل هستند. سایر عوامل بیماری‌زا شامل باکتری‌ها و قارچ‌ها هستند. برخی از عفونت‌های ویروسی که می‌توانند سبب پنومونی شوند عبارتند از: 

• آنفولانزا
• عفونت RSV
• رینوویروس (سرماخوردگی) 
• عفونت ویروس پاراآنفولانزا انسانی (HPIV)
• عفونت ویروس متاپنومی (HMPV) 
• سرخک
• آبله مرغان (ویروس واریسلا-زوستر)
• عفونت آدنو-ویروس
• عفونت کروناویروس
• اگرچه علائم پنومونی ویروسی و باکتریایی بسیار مشابه هستند، اما معمولاً پنومونی ویروسی خفیف‌تر از ذات الریه باکتریایی است. طبق اظهارات NIH افرادی که به ذات الریه ویروسی مبتلا هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پنومونی باکتریایی قراردارند. 

یکی از تفاوت‌های اصلی بین پنومونی ویروسی و باکتریایی روش درمان آن‌ها است. عفونت‌های ویروسی نسبت به آنتی‌ویروس‌ها واکنشی نشان نمی‌دهند. بسیاری از ذات الریه‌های ویروسی را می‌توان با استفاده از مراقبت‌های خانگی درمان کرد، اگرچه ممکن است داروهایی نیز برای این بیماری تجویز شود. 

بیماری ذات الریه دارای علائمی نزدیک به کرونا است و برای تشخیص اینکه به کرونا مبتلا شده‌اید یا خیر باید حتما تست کرونا دهید. شما از طریق درمانکده می‌توانید در خانه یا محل خود آزمایش کرونا بدهید و جواب را در کمتر از 48 ساعت کاری دریافت کنید.

 

ذات الریه و برونشیت

ذاتالریه و برونشیت دو بیماری مختلف هستند. ذات الریه عفونتی است که کیسه‌های هوایی در شش‌ها را درگیر می‌کند. برونشیت عفونتی است که لوله‌های برونش را درگیر می‌کند. این لوله‌‌ها نای را به ریه‌ها وصل می‌کنند. 

عفونت ریه می‌تواند شامل ذات الریه و برونشیت باشند. علاوه براین، برونشیت مزمن می‌تواند به دلیل استنشاق آلودگی (مانند دود سیگار) به وجود آید. در صورتی که این بیماری درمان نشود می‌تواند به ذات الریه تبدیل شود. در برخی از موارد تشخیص این بیماری دشوار است. علائم برونشیت و ذات الریه بسیار مشابه هستند. 

درصورتی‌که به برونشیت مبتلا شده باشید، باید آن را درمان کرده و یا از پیشرفت آن به ذات الریه جلوگیری کنید. 

ذات الریه در کودکان

ذات الریه در کودکان یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها است. محققان تخمین زده‌اند که سالانه 120 میلیون کودک در سراسر جهان به ذات الریه مبتلا می‌شوند. 

علل ابتلا به ذات الریه در کودکان در سنین مختلف متفاوت است. برای مثال ذات الریه ویروسی، که توسط استرپتوکوکوس پنومونی و آنفولانزا هموفیلوس ایجاد می‌شود در بین کودکان زیر 5 سال معمول است. 

ذات الریه ایجاد شده به وسیله میکوپلاسما ذات الریه در کودکان 5 الی 13 ساله مشاهده شده است. میکوپلاسما پنومونی یکی از دلایل ایجاد ذات الریه سرپایی است. این بیماری حالت خفیف‌تری از پنومونی است. 

در صورتی که فرزندتان علائم زیر را داشت به پزشک کودکان مراجعه کنید:

• مشکلات تنفسی
• کمبود انرژی 
• تغییر میزان اشتها 

ذات الریه در کودکان می‌تواند خطرناک شود. برای جلوگیری از عوارض این بیماری می‌توانید درمان خانگی پنومونی را درنظر بگیرید. اگرچه روش‌های درمانی خانگی ذات الریه را درمان نمی‌کنند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند علائم ناشی از این بیماری را تسکین دهند.

سرفه یکی از شایع‌ترین علائم ذات الریه است. چند راه طبیعی برای تسکین سرفه عبارتند از غرغره آب نمک یا نوشیدن چای نعناع. 

از مُسکن‌های OTC و کمپرسور سرد می‌توانید برای کاهش تب استفاده کنید. نوشیدن آب گرم و خوردن سوپ نیز می‌تواند به لرز کمک کند. در قسمت پایین شش راه حل خانگی دیگر نیز ارائه شده است.

اگرچه درمان‌های خانگی می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند، اما باید برنامه درمانی خود را نیز اجرا کنید. داروهای تجویزی خود را مصرف کنید.

بهبود ذات الریه

بیشتر افراد نسبت به روش‌های درمانی واکنش نشان داده و بهبود پیدا می‌کنند. درمان شما به نوع دات الریه‌ای که به آن مبتلا شده‌اید، شدت آن و سلامتی کلی شما بستگی دارد.

افراد جوان‌تر پس از درمان در یک هفته بهبود پیدا می‌کنند. بهبودی سایر افراد بیشتر طول می‌کشد و ممکن است این افراد احساس خستگی بیشتری داشته باشند. اگر علائم شما شدید است، بهبودی شما چند هفته طول خواهد کشید. برای کمک به بهبودی و جلوگیری از عوارض بیماری کارهای زیر را انجام دهید: 

• برنامه درمانی پزشک خود را اجرا و تمامی داورهای تجویزی را مصرف کنید. 
• به اندازه کافی استراحت کنید تا به بدن خود برای مقابله با عفونت کمک کنید. 
• به مقدار کافی مایعات بنوشید.
• از پزشک خود بپرسید که ملاقات بعدی شما چه زمانی خواهد بود. ممکن است برای اطمینان از رفع عفونت پزشک از ریه شما عکس اشعه ایکس بگیرد. 

عوارض ذات الریه

بیماری ذات الریه می‌تواند عوارضی داشته باشد، این عوارض در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف یا افرادی که بیماری‌های خاص مانند دیابت دارند، بیشتر است. 

بدترکردن بیماری‌های مزمن

اگر بیماری خاص دیگری داشته باشید، ذات الریه می‌تواند آن‌ها را بدتر کند. این بیماری‌ها شامل نارسایی احتقانی قلب و آمفیزم هستند. برای برخی از افراد ذات الریه ریسک ابتلا به ایست قلبی را افزایش می‌دهد. 

باکتریمی

باکتری‌های ناشی از ذات الریه می‌توانند وارد جریان خون شما شوند. این حالت می‌تواند باعث پایین آمدن فشار خون، شوک سپتیک و در برخی از موارد نارسایی اعضا شود. 

آبسه ریه

این بیماری به صورت حفره‌های چرکین در ریه پدیدار می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند این بیماری را درمان کنند. در برخی از مواقع برای برداشتن چرک به درناژ یا جراحی نیاز است. 

تنفس با نقص

ممکن است به هنگام تنفس در دریافت اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. ممکن است در این چنین شرایطی به دستگاه تنفس نیاز پیدا خواهید کرد. 

سندرم دیسترس تنفسی حاد

این سندرم یکی از شدیدترین نارسایی‌های تنفسی است. این وضعیت یک وضعیت اورژانسی است. 

پلورال افیوژن

اگر ذاتالریه درمان نشود، مایعی در اطراف پرده جنب‌ریه‌های شما شکل می‌گیرد که به این وضعیت پلورال افیوژن می‌گویند. پرده جنب به غشا نازک اطراف ریه و قسمت داخلی قفسه سینه گفته می‌شود. احتمال دارد این مایع عفونی شود که در این صورت باید آن را تخلیه کرد. 

مرگ

در برخی از موارد ذات الریه میتواند منجر به مرگ شود. طبق اظهاریه CDC در سال 2017 بیش از 49000 فرد در ایالات متحده از ذاتالریه مردهاند. 

آیا ذات الریه قابل درمان است؟ 

عوامل عفونی متعددی منجر به پنومونی می‌شوند. با تشخیص و درمان صحیح می‌توان بسیاری از بیماری‌های ذات الریه را درمان کرد. 

در عفونت‌های باکتریایی قطع زودهنگام آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند منجر به پاک نشدن کامل عفونت شود. این بدان معناست که ذات الریه می‌تواند برگردد. قطع زودهنگام مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند منجر به مقاومت بیماری نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها شود. عفونت‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک به سختی درمان می‌شوند. 

پنومونی ویروسی را می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی خانگی و طی یک الی سه هفته درمان کرد. در برخی از موارد ممکن است به داروهای ضدویروسی نیاز پیدا کنید. 

داروهای ضدقارچی، پنومونی قارچی را درمان می‌کنند اما احتمال دارد مدت زمان بهبودی آن‌ها طولانی‌تر باشد.

مراحل ذات الریه

انواع ذات الریه را می‌توان با توجه به محل آلودگی در ریه‌ها تقسیم‌بندی کرد:

برونکوپنومونی

برونکوپنومونی می‌تواند قسمت‌هایی از ریه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. این نواحی معمولاً در نزدیکی یا اطراف برونش شما قرار دارند. برونش‌ها لوله‌هایی هستند که نای را به ریه‌ها متصل می‌کنند.

ذات الریه لوبار

ذات الریه لوبار یک یا چند لوب از ریه‌های شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هر ریه از لوب‌هایی تشکیل شده است که قسمتهای مختلف ریه را مشخص می‌کنند. 

ذات الریه لوبار را می‌توان با توجه به روند پیشرفت آن به چهار مرحله تقسیم‌بندی کرد:

1. گرفتگی: بافت ریه سنگین و متراکم به نظر می‌رسد. احتمال پرشدن کیسه‌های هوایی با مایعات عفونی وجود دارد
2. هپاتیزیشن قرمز: گلبول‌های قرمز و سفید وارد مایع نام‌برده می‌شوند. این مساله منجر به قرمز شدن ریه‌ها می‌شود. 
3. هپاتیزیشن خاکستری: گلبول‌های قرمزخون از بین رفته و گلبول‌های سفید باقی می‌مانند. از بین رفتن گلبول‌های قرمزخون منجر به تغییر رنگ از قرمز به خاکستری می‌شود. 
4. رزولوشن: گلبول‌های سفید عفونت را از بین می‌برند. سرفه خلط‌دار نیز مخاط باقی‌مانده را از ریه خارج می‌کند. 

 پنومونی بارداری

ذاتالریهای که در دوران بارداری رخ می‌دهد با عنوان ذات‌الریه مادری نیز شناخته می‌شود. زنان باردار بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به پنومونی هستند. این مساله به دلیل کاهش عملکرد سیستم ایمنی طی دوران بارداری رخ می‌دهد. علائم پنومونی در سه ماهه‌ی اول باردای چندان تفاوتی با هم ندارند. اگرچه ممکن است برخی از این علائم در مراحل بعدی حاملگی مشاهده شوند.

درصورتی که علائم پنومونی را دارید و حامله هستید در اولین فرصت با پزشک خود تماس بگیرید. پنومونی مادری می‌تواند عوارض متعددی از قبیل تولد زودرس و وزن پایین دوران نوزادی را در پی داشته باشد. 

سخن نهایی

درباره پنومونی یا ذات الریه خواندید و با انواع و علل، تشخیص، درمان و پیشگیری از آن آشنا شدید. در همین راستا برای درمان ذات الریه زیر نظر بهترین متخصصان آسم و آلرژی حاضر در درمانکده، از سایت به صورت آنلاین نوبت بگیرید و با پزشک در ارتباط باشید.

منبع: Healthline

[sibwp_form id=5]