سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است که از طریق نقص در برقراری روابط اجتماعی و الگوهای مکرر و محدود رفتار، علایق و فعالیت‌ها شناخته می‌شود. در این مطلب با درمانکده همراه باشید تا با علائم آسپرگر و درمان آسپرگر و علل این سندرم بیشتر آشنا شوید.
سندرم آسپرگر چیست؟
همانطور که در بالا گفته شد، سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است که از طریق نقص در برقراری روابط اجتماعی و الگوهای مکرر و محدود رفتار، علایق و فعالیت‌ها شناخته می‌شود.
علائم افراد دچار اختلال طیف اوتیسم روی زنجیره قرار می‌گیرد و از آنجایی که سندرم آسپرگر امروزه جزو اختلال طیف اوتیسم قرار دارد، باورها بر این است که افراد دچار سندرم آسپرگر عملکرد بالایی دارند. افراد دچار سندرم آسپرگر از نظر کسب مهارت‌های زبانی هیچ مشکلی ندارند اما ممکن است کسب مهارت‌های حرکتی در آن‌ها با تاخیر همراه باشد.
اگرچه اصطلاح سندرم آسپرگر دیگر جزو تشخیص رسمی نیست، هنوز هم کاربرد زیادی دارد.
با احتیاط می‌توان گفت از هر 10 هزار کودک، دو نفر دچار اوتیسم با عملکرد بالا هستند و علائم آسپرگر در آن‌ها مشاهده می‌شود.
بیشتر بخوانیم: رفتار با کودکان اوتیسم باید چگونه باشد؟
علائم و نشانه های آسپرگر
- ارتباط کلامی یا غیر کلامی غیرعادی یکی از علائم آسپرگر است
- عدم توانایی در مشارکت در گفتگوی دونفره
- عدم توانایی در اظهار عاطفه یا واکنش به عواطف اجتماعی یکی از علائم آسپرگر است
- فرد دارای علائم آسپرگر به دنبال مشارکت در امور اجتماعی، علایق، فعالیت‌ها و اهداف دیگران نیست
- عدم توانایی در ایجاد روابط دوستانه با همسالان و حفظ این روابط از علائم آسپرگر است
- گرایش به انجام روتین یا فعالیت‌های خاص از علائم آسپرگر است
- تکان دادن و پیچاندن دست یا حرکات مکرر بدن از علائم آسپرگر است
- دل‌مشغولی شدید و غیرعادی به علایق محدود
- رفتارهای تکراری شامل رفتارهایی که به خود فرد آسیب می‌رساند نیز از علائم آسپرگر است
- حساسیت بیش از حد به جنبه‌های حسی محیط پیرامون
علل سندرم آسپرگر
ریشه‌های سندرم آسپرگر و اوتیسم کاملا مشخص نیست اما تحقیقات حال حاضر به ناهنجاری مغزی اشاره می‌کنند. دانشمندان نشان داده‌اند قسمت‌های خاصی از مغز کودکان سالم دربرابر کودکان دچار سندرم آسپرگر از نظر ساختار و عملکرد با هم فرق دارند.
احتمالا این تفاوت‌ها ناشی از حرکت غیرعادی سلول‌های جنین حین تشکیل نطفه است که روی ساختار مغز تاثیر می‌گذارد و باعث تغییر مدار عصبی که کار کنترل افکار و رفتار را برعهده دارد می‌شود.
همچنین، ژنتیک نیز در بروز سندرم آسپرگر و اختلال طیف اوتیسم نقش دارد زیرا این وضعیت ارثی است. برای مثال، احتمال ابتلای دوقلوهای همسان به اختلال طیف اوتیسم بیشتر از دوقلوهای ناهمسان یا خواهر و برادرهاست.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد تغییر یا حذف گروه خاصی از ژن‌ها باعث می‌شود فرد دربرابر سندرم آسپرگر با شدت و علائم متغیر آسیب‌پذیر باشد.
بعضی از عوامل محیطی نیز خطر ابتلا به سندرم آسپرگر را افزایش می‌دهد که از جمله می‌توان به بالا بودن سن پدر، قرار گرفتن در معرض داروی والپروآت در رحم و پایین بودن وزن نوزاد هنگام تولد اشاره کرد.
درمان آسپرگر
با این که در حال حاضر درمان آسپرگر وجود ندارد، روش‌های درمان روی سه علامت اصلی تمرکز دارند: ضعف در مهارت برقراری ارتباط، روتین‌های مکرر یا وسواس‌گونه و مهارت‌های فیزیکی.
یک برنامه‌ی موثر درمان آسپرگر باید علایق کودک را گسترش دهد، برنامه قابل پیشبینی داشته باشد، وظایف را به صورت مراحل ساده آموزش دهد، توجه کودک را به فعالیت‌های نظام‌مند معطوف کند و به طور منظم باعث تقویت رفتار کودک شود. روش‌های درمان آسپرگر شامل موارد زیر است:
- درمان آسپرگر با تمرین مهارت‌های اجتماعی: در این روش مهارت‌های مورد نیاز برای برقراری روابط موثر با دیگر کودکان آموزش داده می‌شود.
- درمان آسپرگر با درمان شناختی رفتاری: گفتاردرمانی که به کنترل احساسات و از بین بردن علایق وسواس‌گونه و روتین‌های تکراری کمک می‌کند.
- درمان آسپرگر با مصرف دارو برای بیماری‌هایی که همزمان با سندرم آسپرگر وجود دارد مانند افسردگی و اضطراب
- درمان آسپرگر با کاردرمانی یا فیزیوتراپی برای کودکانی موثر است که برای هماهنگ‌سازی حواس یا حرکات خود دچار مشکل هستند.
- گفتار یا زبان درمانی تخصصی و به استفاده از گفتار کمک می‌کند.
- آموزش مهارت‌های رفتاری و حمایتی به والدین.
سخن نهایی
شما در این مطلب از درمانکده با سندرم آسپرگر و علل و علائم آسپرگر آشنا شدید. همانطور که گفته شد درمان آسپرگر هنوز پیدا نشده است اما روش‌هایی وجود دارد که به بهبود کمک می‌کند. به این منظور باید به متخصص این حوزه رجوع کنید.
شما از طریق درمانکده به لیست بهترین متخصص روانشناس و لیست بهترین متخصص اعصاب و روان تهران دسترسی دارید و می‌توانید به صورت آنلاین از ایشان نوبت بگیرید.
منبع: psychologytoday
درود خسته نباشید سوالی دارم
من در هنگام صحبت با هم سن سال هایم دچار گرفتگی ولکنت زبان میشوم حتی در هنگام صحبت با والدین در صورتی که وقتی با خودم حرف میزنم هیچ مشکلی ندارم
هیچ علاقه ای به هیچ فعالیت گروهی و ورزش گروهی ندارم
در ابراز احساساتم بسیار برام سخته صحبت با جنس مخالف حتی غیر ممکن
بر این باورم که کسی دوست من نیست و من هم دوست کسی نیستم و دوستی که به او زنگ بزنم و صمیمی باشم ندارم
و…. یعنی تمامی نشانه های آسپرگر رو به نوعی دارم حالا نمیدونم اینها میتونه افسردگی یا عدم اعتماد بنفس هم باشه یا نه چجور میتونم مطمئن شم که آسپرگر دارم با تشکر موفق باشید
به روانپزشک مراجعه کن ازت تست میگیرن