سرطان روده چیست و چه علائمی دارد؟ با انواع آن آشنا شوید

سرطان کولورکتال یا سرطان روده (Colon Cancer) زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌هایی که کولون یا راست روده را پوشانده‌اند غیرطبیعی شده و خارج از کنترل رشد می‌کنند. از آن‌جایی که علائم اغلب تا زمانی که سرطان پیشرفت نکرده است ظاهر نمی‌شود، انجام منظم غربالگری سرطان کولورکتال مهم است. در ادامه این مقاله اطلاعاتی جامع در خصوص این بیماری و نحوه تشخیص و درمان آن را در اختیارتان قرار می‌دهیم.

بیشتر بدانید: علائم سرطان روده در مردان چگونه است؟

سرطان کولون و سرطان کولورکتال چیست؟

سرطانی که از روده بزرگ شروع می‌شود، سرطان کولون نامیده می‌شود، در حالی‌که سرطان در رکتوم به عنوان سرطان رکتوم (Rectal cancer)شناخته می‌شود. سرطان‌هایی که هر یک از این اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند، ممکن است سرطان کولورکتال (Colorectal cancer) نامیده شوند. اگرچه در همه موارد درست نیست، اکثر سرطان‌های کولورکتال به طور کلی در طول زمان از پولیپ‌های پیش‌ سرطانی(Adenomatosis) ایجاد می‌شوند. پولیپ‌ها می‌‌توانند پس از ایجاد یک سری جهش (ناهنجاری) در DNA سلولی آن‌ها تغییر کنند. برخی از عوامل خطر سرطان روده بزرگ شامل سابقه خانوادگی سرطان کولون یا رکتوم، رژیم غذایی، مصرف الکل، سیگار کشیدن و بیماری التهابی روده است.

بیشتر بدانید: بیماری های روده چیست؟

پولیپ‌ها اندازه کوچکی داشته و در صورت ایجاد علائم، تنها علائم خفیفی را ظاهر می‌کنند. به همین جهت پزشکان متخصص گوارش جهت پیشگیری از سرطان کولون، توصیه می‌کنند به صورت منظم آزمایشات غربالی انجام شود تا قبل از سرطانی شدن پولیپ‌ها، جهت شناسایی و برداشتن آن‌ها اقدام شود. برای درمان سرطان کولون، روش‌های درمانی متنوعی نظیر؛ جراحی، پرتودرمانی و نیز درمان‌های دارویی مانند: شیمی‌درمانی (Chemotherapy)، درمان هدفمند (Targeted treatment) و ایمونوتراپی Immunotherapy) وجود دارد.

بیشتر بدانید: علائم سرطان روده کوچک چیست؟

لازم به ذکر است که در صورت سرطانی شدن هم‌زمان کولون و رکتوم، از عنوان «سرطان کولورکتال» استفاده می‌شود. سرطان کولورکتال از رکتوم شروع می‌شود. انجمن سرطان آمریکا (American Cancer Society) تخمین می‌زند 1 مورد از هر 22 مرد و نیز 1 مورد از هر 24 زن، در طول عمر خود به سرطان كولوركتال مبتلا می‌شوند.

مراحل پیشرفت سرطان کولورکتال

پزشک متخصص گوارش شما ممکن است از سطح‌بندی سرطان به عنوان راهنمایی جهت تشخیص میزان پیشرفت سرطان استفاده کند. دانستن مرحله سرطان به پزشک کمک می‌کند تا بهترین درمان ممکن را اتخاذ کرده و چشم انداز طولانی مدت بیماری شما تخمین بزند.در ابتدا سرطان روده بزرگ تنها در داخلی‌ترین پوشش روده بزرگ به نام مخاط یافت می‌شود.

بیشتر بدانید: درمان سرطان روده چگونه است؟

• مرحله اول

سرطان کولون به این معنی است که تومور فراتر از پوشش داخلی گسترش یافته است اما در داخل روده بزرگ باقی می‌ماند و به غدد لنفاوی گسترش یافته است. غدد لنفاوی اندام‌های کوچکی هستند که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند و مانند فیلتر عمل می‌کنند. هم‌چنین سرطان به آستر یا مخاط کولون یا رکتوم نفوذ کرده است؛ اما هنوز وارد دیواره های ارگان نشده است.

بیشتر بخوانید: نشانه‌های اولیه سرطان روده در زنان 

• مرحله دوم

سرطان روده بزرگ از طریق لایه عضلانی خارجی ضخیم روده بزرگ به دیواره‌های کولون یا رکتوم نفوذ پیدا کرده است؛ اما هنوز گره‌های لنفاوی یا بافت‌های اطراف درگیر نشده‌اند.

• مرحله سوم

سرطان روده بزرگ به خارج از روده بزرگ در این مرحله معمولاً یک تا سه گره لنفاوی درگیر شده است. بدین ترتیب سرطان به گره‌های لنفاوی گسترش یافته است؛ اما هنوز در دیگر قسمت‌های بدن پخش نشده است.

• مرحله چهارم

سرطان روده بزرگ به سرطان به دیگر بخش های دور بدن مانند کبد یا ریه ها منتقل شده است. ممکن است در غدد لنفاوی باشد.

بیشتر بدانید: انتروپاتی چیست؟

انواع سرطان کولون

با وجودی که سرطان کولورکتال کاملاً مشخص به نظر می‌رسد، اما در حقیقت بیش از یک نوع سرطان کولورکتال وجود دارد. چنین تفاوت‌هایی به نوع سلول‌هایی که سرطانی شده و نیز به موقعیت این سلول‌ها بستگی دارند.
شایع‌ترین نوع سرطان کولون، آدنوکارسینوم‌ها (Adenocarcinoma)هستند. به گفته انجمن سرطان آمریکا، 96% کیس های مبتلا به سرطان کولون را آدنوکارسینوم‌ها تشکیل می‌دهند. مگر در مواردی که پزشک معالج، نوع دیگری از سرطان کولون را تشخیص دهد، احتمالاً سرطان کولون شما از نوع آدنوکارسینوم است. آدنوکارسینوم در سلول‌های مخاطی کولون یا رکتوم شکل می گیرد. سرطان های کولورکتال به ندرت ممکن است در اثر دیگر انواع تومور مانند موارد زیر به وجود بیایند:

• لنفوم، که در ابتدا ممکن است در گره‌های لنفاوی یا در کولون تشکیل شود.
• کارسینوئیدها (Carcinoids)، که در سلول‌های رودة تولیدکننده هورمون شروع می‌شوند.
• سارکوم‌ها (Sarcomas) که در بافت‌های نرم مانند عضلات کولون ایجاد می‌شوند.
• تومورهای استرومال (Stromal tumors) دستگاه گوارش، که ممکن است در ابتدا خوش خیم بوده و سپس سرطانی شوند (این تومورها معمولاً در دستگاه گوارش تشکیل می‌شوند، اما به ندرت ممکن است در کولون نیز دیده شوند)

بیشتر بخوانید : سرطان معده چیست؟

علائم سرطان کولورکتال چیست؟

در ۷۵% موارد ابتلا به سرطان روده یا کولون در افراد بدون سابقه خانوادگی و یا سایر عوامل مولد سرطان رخ می‌دهد و متاسفانه در مراحل اولیه اغلب بدون علامت است. پس علائم سرطان روده بزرگ نیز در مراحل اولیه مشاهده نمی‌شود. علائم مراحل ابتدایی بیماری در صورت وجود، شامل موارد زیر است:

• یبوست
• اسهال
• تغییر رنگ مدفوع
• تغییر شکل مدفوع، مانند: باریک شدن مدفوع
• وجود خون در مدفوع
• خونریزی روده بزرگ
• تولید گاز بیش از حد
• گرفتگی شکم
• درد شکم

در صورت مشاهده هر یک از علائم نام‌برده، جهت انجام تست غربالگری کولون Colon screening test) به متخصص گوارش مراجعه کنید.

بیشتر بدانید: علت سوراخ شدن روده چست؟

علائم مراحل انتهایی سرطان کولورکتال

علائم سرطان کولورکتال در مراحل انتهایی بیماری (مراحل 3 و 4) مشخص‌تر هستند. علاوه بر علائم ذکر شده در بالا، ممکن علائم دیگری نظیر موارد زیر داشته باشید:

• خستگی مفرط
• ضعف غیر‌قابل توضیح
• کاهش ناخواسته وزن
• ایجاد تغییراتی در مدفوع که بیش از یک ماه طول کشیده است
• احساس می‌کنید روده شما کاملاً خالی نیست
• استفراغ
• اگر سرطان به دیگر بخش‌های بدن گسترش یابد، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
• یرقان (زردی چشم و پوست)
• تورم در دست یا پاها
• مشکلات تنفسی
• سردردهای مزمن
• تاری دید
• شکستگی استخوان
• خونریزی گوارشی
• خونریزی از مقعد یا تغییر در عادات دفع از شایع‌ترین علائم هشدار‌دهنده ابتلا به سرطان روده بزرگ است.
• تغییر طولانی یا مکرر در اجابت مزاج اعم از یبوست یا اسهال
• دفع ترشحات غیر معمول از مقعد
• تغییر قطر مدفوع
• کم‌خونی به خصوص در مردان و در سنین بالا

بیشتر بدانید: سندرم روده کوتاه چیست؟

دلیل ایجاد سرطان روده چیست؟

محققان همچنان در حال مطالعه علت سرطان روده هستند. ریسک فاکتورهای این بیماری به تنهایی یا در تعامل با دیگر ریسک فاکتورها عمل کرده و خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می‌دهند.

رشدهای پیش سرطانی

سلول‌های غیرطبیعی با تجمع در آستر کولون، باعث تشکیل پولیپ (Polyps) می‌شوند. این پولیپ‌ها، مجموعه‌ای از سلول‌های كوچك و خوش‌خیم هستند. یکی از روش‌های متداول پیشگیری از سرطان کولورکتال، خارج ساختن این پولیپ‌ها از طریق جراحی است. پولیپ‌های درمان نشده ممکن است در ادامه، سرطانی شوند.

بیشتر بدانید: آناتومی‌ روده چگونه کار می کند؟

جهش ژنوم

در بعضی مواقع، اعضای یک خانواده به سرطان کولورکتال مبتلا می‌شوند. این امر به دلیل وقوع جهش در ژنی است که به واسطه پدر و مادر، به فرزندان منتقل می‌شود. این جهش‌های ژنتیکی به معنای ابتلای حتمی شما به سرطان کولورکتال نیست؛ اما احتمال ابتلا به این سرطان را افزایش می‌دهد.

چه کسانی در معرض ابتلا به سرطان کولورکتال هستند؟

در ادامه بررسی میکنیم چه افرادی در معرض ابتلا به سرطان روده هستند:

موارد غیرقابل اجتناب

برخی از عواملی که خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می‌دهند، غیرقابل اجتناب هستند.

افزایش سن، یکی از همین موارد است. احتمال ابتلای شما به سرطان کولورکتال از سن 50 به بعد افزایش می‌یابد.

• سابقه داشتن پولیپ کولون
• سابقه ابتلا به بیماری‌های روده (Intestinal diseases)
• سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ یا راست روده یا بیماری التهابی روده
• داشتن سندرم ژنتیکی مانند: پولیپوز آدنوماتوز (Adenomatous polyposis) خانوادگی
• نژاد یهودی اروپای شرقی یا آفریقایی

عوامل قابل اجتناب

ریسک فاکتورهای دیگر قابل پیشگیری هستند؛ به این معنی که شما می‌توانید با تغییر آن‌ها، احتمال ابتلای خود به سرطان کولورکتال را کاهش دهید. این عوامل عبارتند از:

• اضافه وزن یا چاقی
• استعمال دخانیات
• نوشیدن زیاد الکل
• دیابت نوع 2
• عدم فعالیت جسمانی
• رژیم غذایی نامناسب که شامل مواد غذایی پرچرب و کم فیبر فرآوری شده یا حاوی مقادیر بالای گوشت قرمز و مقادیر اندک میوه و سبزی می‌شود.

بیشتر بدانید: وظیفه روده چیست؟

روش‌های تشخیص سرطان روده

تشخیص زودهنگام سرطان کولورکتال، شانس بهبودی را افزایش می‌دهد. در ابتدا پزشک گوارش در مورد سابقة دارویی و خانوادگی شما اطلاعاتی کسب کرده و نیز معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. پزشک متخصص گوارش ممکن است جهت تشخیص وجود توده یا پولیپ، شکم شما را فشار داده یا رکتوم شما را معاینه کند.

آزمایشات بالینی

پزشک ممکن است جهت یافتن علت علائم شما، درخواست آزمایش خون بدهد. اگرچه آزمایش خونی جهت بررسی و تشخیص سرطان کولون وجود ندارد، اما آزمایش عملکرد کبد و نیز آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی قادر هستند احتمال وجود سایر بیماری‌ها و اختلالات را رد کنند. هم‌چنین آزمایش مدفوع جهت یافتن خون درون آن انجام می شود.

بیوپسی

نمونه برداری (biopsy) در صورت مشاهده پولیپ یا ضایعه مشکوک

کولونوسکوپی

در کولونوسکوپی (Colonoscopy) پزشک با استفاده از یک لوله دراز که به انتهای آن یک دوربین کوچک متصل است، قادر است فضای درون کولون و رکتوم را مشاهده و آن‌ها را جهت یافتن موارد غیرطبیعی، بررسی کند. در طول کولونوسکوپی متخصص گوارش قادر است بافت نواحی غیرطبیعی را برداشته و نمونه به دست آمده را جهت بررسی، به آزمایشگاه ارسال کند.

تصویر برداری با اشعه ایکس

پزشک شما ممکن است درخواست تصویربرداری با اشعه X (X-ray imaging)، با استفاده از محلول کنتراست رادیواکتیو که حاوی عنصر فلزی باریم است را داشته باشد. پزشک با استفاده از اِنِما، این محلول را به درون روده‌های شما می‌ریزد. به این ترتیب محلول باریم، آستر کولون را پوشانده و کیفیت تصویربرداری را ارتقا می‌دهد.

سی تی اسکن

سی‌تی‌اسکن (CT Scan) تصویر دقیقی از کولون را به پزشک گوارش ارائه می‌دهد. به روند استفاده از سی تی اسکن در تشخیص سرطان کولورکتال، کولونوسکوپی مجازی نیز گفته می‌شود.

چه زمانی برای تشخیص سرطان به متخصص گوارش مراجعه کنیم؟

با توجه به خطرناک بودن سرطان روده و دشواری تشخیص سرطان در مراحل اولیه، توصیه می‌کنیم به صورت دوره‌ای آزمایشات لازم جهت اطمینان از سلامتی خود را توسط پزشک متخصص کبد و آندوسکوپی انجام دهید. شما از طریق درمانکده می‌توانید جهت بررسی علائم سرطان روده، از دکتر گوارش آنلاین مشاوره بگیرید. همچنین می‌توانید با مراجعه به لیست بهترین متخصصان گوارش، کبد و آندوسکوپی، (endoscopy,) به صورت اینترنتی نوبت خود را رزرو کنید.

اگر شما ۵۰ ساله یا مسن تر هستید و در معرض خطر متوسط سرطان روده بزرگ و راست روده قرار دارید، توصیه می‌شود که یک یا چند روش غربالگری زیر را مد نظر قرار دهید، انجام آزمایش سالانه خون مخفی در مدفوع، همراه با سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر که هر ۵ سال یک‌بار صورت می‌گیرد.

آزمون تنقیه باریم هر ۵ سال یک‌بار (معاینه انگشتی مقعد (راست روده) باید هم‌زمان با سیگموئیدوسکوپی (Sigmoidoscopy,)، کولونوسکوپی یا تنقیه باریم انجام شود.) هر ۱۰ سال یک‌بار آزمون کولونوسکوپی (مشاهده روده بزرگ با لوله‌های ویژه)

برای تشخیص و درمان سرطان روده بزرگ باید به کدام پزشک مراجعه کرد؟

معمولا اولین مراجعه بیمار در رابطه با بیماری‌های گوارشی، مراجعه به متخصص داخلی می‌باشد. در صورتی که درمان‌های مرسوم توسط پزشک متخصص داخلی به نتیجه نرسد یا در مواردی بعد از ویزیت اولیه، بیمار به پزشک فوق تخصص گوارش، کبد و آندوسکوپی ارجاع داده می شود.

راهکار‌های درمان سرطان روده بزرگ

در این قسمت نیز می کوشیم به این سوال مهم که می پرسند سرطان روده بزرگ بدخیم درمان دارد؟ پاسخ مناسبی ارائه دهیم. درمان سرطان کولورکتال، به متغیرهای فراوانی وابسته است. سطح سلامت عمومی بیمار و نیز مرحله سرطان، به پزشک در ایجاد یک برنامه درمانی کمک می‌کند.

بیشتر بدانید: عمل روده

جراحی سرطان روده

در مراحل اولیه سرطان کولورکتال، احتمال خارج شدن پولیپ‌های سرطانی به وسیله جراحی وجود دارد. در صورتی که سرطان به دیواره‌های روده گسترش پیدا نکرده باشد، احتمالاً چشم انداز بسیار خوبی در انتظار شما خواهد بود. در صورت پخش شدن سرطان و گسترش آن به دیواره های روده، ممکن است جراح مجبور به خارج ساختن بخشی از کولون یا رکتوم بیمار، به همراه گره‌های لنفاوی مجاور آن قسمت شود. در صورت امکان‌پذیر بودن موارد گفته شده، جراح قسمت‌های سالم روده را مجدداً به هم وصل خواهد کرد. در غیر این این صورت، جراح ممکن است مجبور به انجام کولونوستومی‌باشد. در این روش، جراح، درون دیواره شکم، دهانه‌ای ایجاد می‌کند و مدفوع از طریق این دهانه، به خارج از بدن منتقل می‌شود. کولونوستومی ممکن است موقتی یا مادام العمر باشد.

عمل سرطان روده گاهی برای تعیین بدخیم بودن یا نبودن یک توده و برداشتن غده سرطانی از بدن و گاهی هم برای اطلاع از گسترش و دست اندازی سلول‌های سرطانی به نقاطی دیگر بدن انجام می‌شود. گاهی اوقات، جراحی اساسا به قصد باز کردن یک انسداد صورت می‌گیرد، مثلا برداشتن غده‌ای که مجاری صفراوی را مسدود کرده است. جراحی زمانی بیشترین موفقیت را دارد که سرطان در یک مکان محدود و محصور باشد (سرطان لوکالیزه یا موضعی). جراحی سرطان روده بزرگ بدخیم توسط متخصص جراحی عمومی و با نظارت پزشک گوارش انجام می شود. جراحی بخشی از روده بزرگ، یکی از راه‌های درمان سرطان روده بزرگ می باشد.

شیمی‌درمانی سرطان کولون

شیمی‌درمانی عبارت است از استفاده فراگیر (سیستمیک) از داروهای ضد سرطان، این داروها عموما به صورت تزریقی یا داخل وریدی تجویز می‌شوند. از شیمی‌درمانی بیشتر به دنبال عمل جراحی برداشت تومور استفاده می‌شود، حتی اگر علامت واضحی از گسترش و دست‌اندازی تومور وجود نداشته باشد. از شیمی درمانی می‌توان پیش از عمل جراحی به منظور جمع کردن غده سرطانی و درنتیجه آسان تر ساختن و موفقیت آمیزتر کردن عمل نیز استفاده کرد. در این روش جهت کشتن سلول‌های سرطانی و درمان بیماری، از دارو استفاده می‌شود. شیمی‌درمانی روش درمانی متداولی است که به دنبال عمل جراحی و با هدف از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. شیمی‌درمانی هم‌چنین رشد تومورها را کنترل می‌کند. با وجودی که شیمی‌درمانی، علائم مراحل پیشرفته سرطان را تسکین می‌بخشد، خود، غالباً منجر به بروز عوارض جانبی متعددی می‌شود که باید به کمک داروهای فرعی کنترل شود.

پرتودرمانی سرطان کولون

تشعشع، گزینه دیگری برای نابود کردن سلول‌های سرطانی است. پرتو‌درمانی (Radiotherapy) ممکن است بخشی از یک رژیم‌درمانی یا به تنهایی نوعی از درمان باشد. تشعشع، تنها بر سلول‌های سرطانی واقع در ناحیه‌ای از بدن تاثیر دارد که اشعه دریافت می‌کنند. مانند: جراحی، پرتو درمانی هم معمولا چنانچه سلول‌های سرطانی در سراسر بدن پخش شده یا خارج از محدوده تابش اشعه باشند، علاج قطعی نخواهد بود. البته، حتی اگر بهبود کامل در نتیجه پرتو درمانی محتمل نباشد، باز هم می‌توان از آن استفاده کرد، زیرا با جمع کردن غده سرطانی، باعث کاهش علائم و نشانه‌های حاصل از آن، مثل درد یا خونریزی خواهد شد. بنابراین جهت تخریب سلول‌های سرطانی، قبل و بعد از عمل جراحی، می‌توان از پرتودرمانی بهره برد. در پرتودرمانی، سلول‌های سرطانی مانند: اشعه X، توسط پرتوهای قدرتمند انرژی مورد هدف قرار می‌گیرند. پرتودرمانی معمولاً همگام با شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دارو برای درمان سرطان روده

داروی رگورافنیب (Regorafenib) با نام تجاری استیوارگا (Stivarga)، جهت درمان سرطان متاستاتیک یا مراحل پیشرفته سرطان کولورکتال، که به دیگر انواع درمان پاسخ نداده و به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کرده است، در سپتامبر 2012 مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده قرار گرفت. عملکرد این دارو از طریق بلاک آنزیم‌هایی است که رشد سلول‌های سرطانی را تقویت می‌کنند. ابتلا به سرطان کولورکتال ممکن است ترسناک به نظر برسد؛ اما حقیقت این است که این نوع سرطان، بخصوص در صورت تشخیص زودهنگام، به راحتی قابل درمان است. اقدامات درمانی نیز جهت بهبود موارد پیشرفته‌تر سرطان، پیشرفت عظیمی داشته است.

براساس آمار اعلام شده از سوی مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس جنوب غربی، میانگین امید به زندگی افراد مبتلا به مرحله 4 سرطان کولورکتال، حدوداً 30 ماه است. این آمار به طور متوسط در دهه 1990، 6 تا 8 ماه بود که با افزایش چشمگیری مواجه شده است. در مقابل، پزشکان اکنون شاهد بروز این بیماری در افراد جوان تر نیز هستند. این امر به احتمال زیاد در اثر انتخاب شیوه نامناسب زندگی است که در دهه‌های اخیر، بیشتر شاهد آن هستیم. به‌ گفته انجمن سرطان آمریکا، علی‌رغم کاهش کلی مرگ و میر ناشی از سرطان کولون در سال‌های 2007 تا 2016، ميزان ساليانه مرگ و میر ناشی از این بیماری در بیماران زیر 55 سال، یک درصد افزایش یافته است.

ایمنی‌ درمانی سرطان روده

سیستم ایمنی بدن شما به عنوان یک سیستم نگهبان برای مقابله با آن‌چه از سوی او بیگانه تلقی می‌شود، عمل کند. استفاده از سیستم ایمنی برای نابودی سلول‌های سرطانی را اصطلاحا ایمنی درمانی می‌نامند. یکی از شیوه‌های ایمنی‌درمانی (Immunotherapy,)، در واقع تجویز موادی است که سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند (ترکیبات غیر اختصاصی تعدیل کننده ایمنی). روش دیگر ایمنی درمانی عبارت است از تولید پروتئین‌های اختصاصی و سیستم ایمنی (سیتوکین‌ها) در آزمایشگاه و سپس استفاده از آن‌ها در درمان سرطان، این پروتئین‌ها که اصطلاحا تعدیل کننده‌های پاسخ زیست شناختی بدن (BRMs) نامیده می‌شوند، بخش عمده ترکیبات ایمنی‌درمانی را که فعلا مورد استفاده یا مطالعه قرار می‌گیرند، تشکیل می‌دهند. بی_آر_ام‌ها (BRMs) عبارتند از:

• اینترفرون‌ها (Interferons)
• اینترلوکین‌ها (Interlocking)
• آنتی بادی‌های مونوکلونال (Monoclonal antibodies)
• واکسن‌ها (Vaccines)

دیگر روش های درمان سرطان روده بزرگ

• حرارت درمانی
• سرما درمانی
• پیوند سلول بنیادی
• درمان های هدفمند
• آواستین
• گلیوک
• هرسپتین

عوارض سرطان روده

با کمک متخصصین این حوزه درمانی از طریق مشاوره قبل از پذیرش و آموزش در مورد کنترل درد، رژیم غذایی و ورزش نقش فعالی در مراقبت خود ایفا کنید تا بدانید هر روز پس از جراحی چه انتظاری دارید.

تغییر در عملکرد روده و جنسی

ممکن است متوجه تغییراتی در نحوه عملکرد روده و مثانه خود شوید. این تغییرات معمولاً در عرض چند ماه بهبود می‌یابند، اما برای برخی افراد، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد. مشکلات نعوظ نیز می‌تواند مشکل پس از جراحی سرطان رکتوم باشد.

خستگی

احساس خستگی بعد از جراحی طبیعی است. اگرچه فعال ماندن و انجام ورزش‌های ملایم طبق توصیه پزشک ایده خوبی است، اما ممکن است متوجه شوید که به راحتی خسته می‌شوید و نیاز به استراحت در طول روز دارید. اگر احساس خستگی می‌کنید، استراحت کنید و توصیه‌های پزشک خود را در مورد محدودیت‌ها، مانند: اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین، دنبال کنید. ممکن است لازم باشد به خانواده و دوستان خود یادآوری کنید که ممکن است چندین ماه طول بکشد تا پس از جراحی بهبودی حاصل شود.

پیشگیری از سرطان کولون

ریسک فاکتورهای مشخصی نظیر سابقه خانوادگی و کهولت سن، قابل پیشگیری نیستند. با این‌حال ریسک فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی قابل پیشگیری بوده و ممکن است احتمال کلی ابتلای شما به این بیماری را کاهش دهند. جهت کاهش احتمال ابتلا به این سرطان، می‌توانید اقدامات زیر را رعایت کنید:

• مصرف گوشت قرمز را کاهش دهید.
• از مصرف گوشت‌های فرآوری شده مانند :هات داگ و کالباس خودداری کنید.
• از غذاهای گیاهی بیشتری استفاده کنید.
• مقادیر چربی رژیم غذایی خود را کاهش دهید.
• روزانه ورزش کنید.
• در صورت توصیه پزشک، وزن کم کنید.
• سیگار را کنار گذارید.
• مصرف الکل را کاهش دهید.
• استرس خود را کاهش دهید.
• در صورت داشتن دیابت، آن را کنترل کنید.
• یکی دیگر از اقدامات پیشگیرانه ممکن، انجام کولونوسکوپی بعد از 50 سالگی است حتی اگر هیچ یک از ریسک فاکتورهای سرطان کولون را نداشته باشید. تشخیص هرچه زودتر سرطان، نتیجه نهایی را بهبود می بخشد.

چشم انداز بلند مدت بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال چگونه است؟

در صورت تشخیص زودهنگام سرطان کولورکتال، این بیماری قابل بهبود و در بیشتر موارد، قابل درمان است. با تشخیص زودرس، بیشتر بیماران برای 5 سال دیگر قادر به زندگی هستند. اگر در طول این پنج سال، سرطان مجدداً عود نکند، به‌ویژه در افرادی که به یکی از سه مرحله اولیه سرطان مبتلا بوده‌اند، فرد مورد نظر، درمان شده تلقی می‌شود.

نتیجه گیری

در این مقاله به بررسی کامل و جامعی از دو سرطان معده و روده بزرگ داشتیم که با مطالعه کامل آن به دانشی در این مورد دست می یابید پس در نظر داشته باشید از بهترین متخصصین این حوزه درمانی در جهت تشخیص، درمان و پیشگیری از این نوع بیماری های کمک بگیرید تا دچار عواقب ناگوار آن نشوید.